________________
શલ્યાની અહલ્યા
૪૩.
સૈનિકે શસ્ત્રસજજ અને મદમાં મત્ત હતા. લૂંટનું ત્રાસદાયક વાતાવરણ નગર પર નદીના ઘોડાપૂરની જેમ ફરી વળ્યું.
રાજમહેલ ભયથી ધ્રૂજી રહ્યો હતે. અંતઃપુરનું નારીવૃદ ચિન્તાથી આમતેમ દેડાદેડ કરી રહ્યું હતું. લૂંટને ત્રાસ ધીમે ધીમે રાજમહેલ પ્રતિ આવી રહ્યો હતો.
મા, ભાગ. શિયળ અને સંયમનું રક્ષણ કરવું હોય તે આ રાજમહેલને ત્યાગ કરે. જંગલનો માર્ગ લે.. લૂંટાયેલી સંપત્તિ ફરી મળશે, અરે, ગયેલું જીવન પણ પુર્નજન્મમાં મળી રહેશે, પણ લૂંટાયેલી પવિત્રતા તે અનંત ભવે પણ નહિ મળે. માનવજીવનની મૂડી-માનવીનું સર્વસ્વ એક પવિત્રતા ! આજ એની કસોટી છે. દેડ, ભાગો !”
કોણ આ બોલે છે?
આ ઘેષણ રાજકુમારી વસુમતીની છે? આ કોલાહલમાં આ અવાજ કરે છે તે પણ સમજાતું નથી, પણ મહારાણું ધારિણીનું હદય લૂંટની આ કિકિયારીથી ચિરાઈ રહ્યું છે. એનું હૃદય જોરજોરથી ધડકી રહ્યું છે. હમણાં જ તે એણે પતિ ખેચે હતે. પતિના વિરહની કારમી કથા પૂર્ણ થઈ નથી, ત્યાં આ લૂંટને ભય ! હા, લૂંટ ધનની નહિ, વસ્તુની નહિ, પણ માણસની પવિત્રતાની, આહ! હદ થઈ!
રાણી ધારિણી પિતાની પુત્રી વસુમતીને લઈ આ ત્રાસમાંથી ભાગી છૂટવા પગ ઉપાડે છે, ત્યાં એક ટેળું ધસી આવ્યું.
ટેળાના સાંઢણી સવાર નાયકે ઈશારો કર્યો, અને એ. ટેળાએ માતાપુત્રીને એની પાસે હાજર કર્યા. આ બન્ને
