________________
ટ
ખીણ અને શિખર
ગ્રીષ્મનું મધ્યાહ્ન હતું. તન અને મનને શેકી નાખે એવે તાપ હતા. સુખી લેાકેા વિશ્રામગૃહમાં આરામ લઈ રહ્યા હતા, દુ:ખી લેાકેા વૃક્ષ નીચે લપાયા હતા. ૫ખીએ માળામાં સંતાયા હતાં. એ વખતે પારિજાતકના પુષ્પ જેવા કામળ સાધુ અરણિક આજે પહેલવહેલા ભિક્ષા માટે જઈ રહ્યો હતા.
અરણિકે પિતા દત્તની સાથે કિશાર યમાં સંસારત્યાગ કર્યા હતા. એની માતા ભદ્રા સયમ લઈ સાધ્વીસ‘ઘમાં વિહરતાં હતાં. પિતા સાધુ જીવનમાં સાથે જ હતા. પિતાના વાત્સલ્યને લીધે સાધુજીવનની કઠિનતા અણિકને સ્પશી નહાતી.
અરણિકનું પ્રત્યેક કા' સ્નેહાળ મુનિ—પિતા દત્ત ઉપાડી લેતા. એ તપસ્વી હતા, ત્યાગી હતા, છતાં પુત્ર પ્રત્યેના સ્નેહના તાંતણા એ નહાતા તેાડી શકચાઃ અને તેથી જ તપ અને ત્યાગના તાપમાં પણ અરણિક જાઈજૂઈના ફૂલ
