________________
આત્મવિલોપન
જંગલ અને અટવીને વીધી મૃગયુગલ વેગપૂર્વક દેડી રહ્યું છે. એની સમસ્ત શક્તિ આજે એના પગમાં આવીને વસી છે. એવી લાંબી લાંબી એ ફાળ ભરે છે, કે જાણે એ દેડતું નથી, પણ ગગનમાં ઊડી રહ્યું છે.
આ મૃગયુગલની પાછળ એક પાણીદાર અશ્વ દેડી રહ્યો છે. આ અશ્વ પર એક પ્રતાપી યુવાન છે. શિલ્પીએ આરસમાંથી કેતરી કાઢેલ પ્રતિમા જે એને ઘાટીલે દેહ છે. ચન્દ્ર જેવું સુકુમાર એનું મુખ છે. સુંદર વળાંકવાળી કાળી ભમ્મર નીચે બે મધુર આંખ છે. બુદ્ધિની તીવ્રતા સૂચવતું અણિયાળું નાક છે. અને ગુચ્છાદાર સુંવાળા વાળનાં ઝુલ્ફાં હવામાં ઊડી રહ્યાં છે.
યુવાને આ મૃગયુગલનો શિકાર કરવાનો જાણે દઢ સંકલ્પ કર્યો છે, અને તેથી જ પોતાના અશ્વને એ વિદ્યુતવેગે દેડાવી રહ્યો છે.
કઈક વાર તે એમ લાગે કે અશ્વ આ આંખે, આ આંબે, ત્યાં તે મૃગ છલાંગ મારી દૂર દૂર નીકળી ગયું હોય.
