________________
૬૮
ભારતની એક વિસ્લ વિભૂતિ
વનપશુઓ :
ગામની સીમમાં હરણ, સસલાં, શિયાળ, સૂવર અને નાર જોવામાં આવતાં. તેમાં સૂવર વકર્યો હાય ત્યારે ભારે પડતા. આગળ બે મેાટી દતુડીએ અને ઊંધુ ઘાલીને દોડે. રસ્તામાં કેાઈ ભેટી ગયા હોય તે તરત ઢાળી દે, એક વાર વકરેલા સૂવર ગામની ગંજીઓમાં પેઠેલા, ત્યારે ગામલેાકેા લાકડીઓ, ભાલા અને બંદુકા લઈને ગયેલા ને તેને હાંકી કાઢેલેા. અમારે ત્યાં પશું પર ગેળી ચલાવવાનું શકય ન હતું. મહાજનના પાકા બંદોબસ્ત હતા, એટલે કાઇ પ્રાણીને મારી શકે નહિ. એ વખતનું દૃશ્ય મને હજી
પણ યાદ છે.
*
નારના ઉપદ્રવ પ્રમાણમાં વધારે ગણાય, કારણ તે કેટલીક વખત ગામનાં પરવાડે આઢેલાં બકરાં ઘેટાંને ઉપાડી જતા અને ખેતરમાં સામાં મળે ત્યારે પણ લાગ મળે તા હુમલા કરી બેસતા. ખાસ કરીને સાતનારી’ એટલે સાતનાર ભેગા થઈને શિકાર કરવા નીકળ્યા હાય ત્યારે બચ્ચું મુશ્કેલ પડતું. પરંતુ ગામના યુવાના વાતા કરતા કે અમે સાતનારી મળતાં કેવી બહાદુરીથી સામને કરેલા. તે વખતે મેં સાંભળેલું કે નારનાં નેત્રા ઊંધા હાય છે ને તેને ગર્ભિણી સ્ત્રીની ખૂબ વાસ આવે છે. આ વાત કેટલી ખરી-ખાટી છે ? એ તો કોઈ પ્રાણીનિષ્ણાત જ કહી શકે. મેં પાતે સાતનારી જોઈ નથી, પણ છૂટા નાર બે ત્રણ વખત જોયા છે.
મારા બાળપણના કુદરતપ્રેમની આ ટૂંકી કથા છે, પણ તેમાંથી પાઠકેાને જાણવાનું જરૂર મળશે.
