________________
શ્રી ધીરજલાલ શાહુ
૬૩
તેને આંગળી સાથે બાંધી રાખ્યો હોય તેા પેલી ચીજને હુકમથી હાલતી બતાવી શકીએ, તેથી ઘેાડાના પૂછડામાંથી વાળ તાડવા જતા. એ કામ ઘણી ચાલાકીથી કરવાનું હતું, નહિ તા પેટમાં એક લાત વાગે ને સાથે વરસ પૂરા થાય! પરંતુ અમે એ કામમાં સફળતા મેળવતા હતા. ઘેાડાની કેશવાળી મને ખૂબ ગમતી. તેના હણહણાટ સાંભળતા ત્યારે મારી સુસ્તી ઉડી જતી અને ટટાર થઈ જતા.
ગધેડાં કુંભાર અને રાવળને ત્યાં પાળવામાં આવતાં, પણ ઘણીવાર તેને ચરવા માટે છૂટાં મૂકતાં ત્યારે ગામમાં જ્યાં ત્યાં રખડતાં, એટલે તેમના પણ ઠીક ઠીક પરિચય થયેલા. પ્રથમ જ્યારે ગધેડાં ભૂકતા ત્યારે કાનમાં આંગળી નાખતા, પણ પછીથી તેની ખેાલીનું આખાદ અનુકરણ કરતાં શીખી ગયેલા. આગળ પર અમદાવાદ વગેરે સ્થળે પશુપક્ષીઓની બાલીની નકલ કરવાના પ્રસંગ આવેલા, ત્યારે મારી આ કળાની ડીક ઠીક પ્રશંસા થયેલી.
ગામમાં ઊંટ એકાદ એ હશે, પણ ગામને પાદર ઘણી વાર ઊંટ આવતા, તેમને ધારી ધારીને જોયેલા. આપણા કિવઓએ ઊંટનાં વાંકાં અગાની ખૂબ મશ્કરી કરેલી છે,
.
પણ વક્રતા વગર કયા આકાર સુંદર લાગે છે.? ચંદ્ર ચારસ હાય કે ભામિનીની ભૃકુટિ સીધી હોય તેા કવિ તેનું આટલું સરસ વર્ણન કરત ખરા ? ઊંટના હાઠ ઊંચા નીચા થયા જ કરે, પણ આપણે ત્યાં પાનપટ્ટી ખાનારા એ
