________________
શ્રી ધીરજલાલ શાહ
૩૨૩ આ સ્તોત્રનો મહામહિમ જાણી લીધો હતો, એટલે તેના પર તેમની ખાસ આસ્થા જમી હતી,
આ રીતે શ્રી જિનેશ્વરદેવનાં નિત્ય-દર્શન-પૂજનથી શ્રી ધીરજલાલભાઈ ઉપાસના માર્ગમાં બે ડગલાં આગળ વધ્યા હતા.
ત્યાર પછી વ્યાવહારિક જીવન–ગૃહસ્થ જીવનમાં દાખલ થયા, ત્યારે પણ આ ઉપાસના ચાલુ રહી, પરંતુ જ્યારે ઉપસર્ગો થવા લાગ્યા અને કરવા ધારેલાં કાર્યોમાં વિધ્રો આવવા લાગ્યાં, ત્યારે તેઓ વિચારમાં પડ્યા કે આમ કેમ? તેમાં વર્તમાન જીવનનું નિરીક્ષણ કરતાં એ વાત નક્કી થઈ કે હાલ પ્રવૃત્તિના અતિરેકથી તેમજ પ્રવાસ-પર્યટનની અધિકતાથી શ્રીજિનેશ્વરદેવની ભક્તિ નિત્ય પણ થતી નથી અને નિયમિત પણ થતી નથી; વળી તેમાં ચિત્તની જેવી અને જેટલી સ્થિરતા રહેવી જોઈએ, તે પણ રહેતી નથી, તેથી જિનપૂજા તેનું યથાર્થ ફલ આપી શકતી નથી. હવે સગો એવા હતા કે હાથ ધરેલી પ્રવૃત્તિઓમાં કાપ મૂકાય એવો ન હતું, તેમજ પ્રવાસ-પર્યટનને પણ એકદમ ટાળી શકાય એવાં ન હતાં. એટલે તેમણે ચિત્તની સ્થિરતા માટે વિશેષ પ્રયત્ન કરવા માંડ્યો અને જિનભક્તિમાં જે ખામી રહી જતી હતી, તેની પૂર્તિ કરવા માટે પ્રાપ્ત થતા સમયમાં ઉવસગ્ગહરં સ્તોત્રની વિશેષ ગણના કરવા માંડી.
હવે એક વાર હમહમતે તાવ ચડશે, ત્યારે તેમને
