________________
શ્રી ધીરજલાલ શાહ
૨૮૭ શ્રીમદ રાજચંદ્રનું જીવન આલેખવાને પ્રસંગ આવ્યો. તે માટે કેટલાંક પુસ્તકો એકઠાં કરવામાં આવ્યાં, જેમાં “સાક્ષાત સરસ્વતી નામનું પણ એક પુસ્તક હતું આ પુસ્તકમાં શ્રીમદ્ રાજચંદ્રને ઓગણીશમાં વર્ષ સુધીને હેવાલ હતા અને તેમણે કરેલા અવધાન–પ્રયોગોનું વર્ણન પણ હતું. તે વાંચી શ્રી ધીરજલાલભાઈ ખૂબ પ્રભાવિત થયા અને મન સંગાથે વિચાર કરવા લાગ્યા કે હું પણ આવા પ્રયોગો કરી શકું તે કેવું સારું ?”
પછી એક-બે મહાનુભાવો સાથે આ બાબતમાં વાત થઈ, ત્યારે તેમણે જણાવ્યું કે “જેને કુદરતી બક્ષીશ હોય તે જ અવધાનપ્રયેગો કરી શકે, એ કંઈ શીખ્યા શીખાય નહિ.” તેમાં કુદરતી બક્ષીશવાળી વાત તે શ્રી ધીરજલાલભાઈને મંજૂર હતી, પણ “અવધાન પ્રયોગો શીખ્યા શીખાય નહિ.” એ વાત તેમના ગળે ઉતરી નહિ. તેમનું અંતર એમ જ કહેતું હતું કે જો આ બાબતમાં યોગ્ય માર્ગદર્શન મળે તો અવધાનpયેગો જરૂર શીખી શકાય.”
“ટો અને તે તમને મળશે” એ સુવાક્ય તેમની મદદે આપ્યું અને તેઓ એગ્ય વ્યક્તિની શોધમાં પડ્યા. એવામાં સ્થાનકવાસી સંપ્રદાયના મુનિરાજ શ્રી નાનચંદ્રજી મહારાજ અને તેમના શિષ્યરત્ન મુનિરાજ શ્રી સૌભાગ્યચંદ્રજી મહારાજની ત્યાં (અમદાવાદમાં) પધરામણી થઈ કે જેઓ “સંતબાલના ઉપનામથી વિશેષ પ્રસિદ્ધ હતા અને શતાવથાનના પ્રાગે કરી જાણતા હતા.
