________________
શ્રી ધીરજલાલ શાહ
ર૭૯ લાલભાઈ લેખક અને કવિ ઉભય હોવાથી તેઓ આજ સુધીમાં ૧૧ જેટલાં નાટકની રચના કરી શકયા છે.
તત્ત્વજ્ઞાનના તરંગથી તરબોળ બનેલો અથવા અરાધનારૂપી અમૃતને આસ્વાદ લઈ રહેલે મનુષ્ય નાટકની રચના શી રીતે કરી શકે?” એવો પ્રશ્ન અહીં પૂછાવા. સંભવ છે. તેને ઉત્તર એ છે કે “શ્રી ધીરજલાલભાઈ આ બંને સ્થિતિમાં હોવા છતાં તેમને કેટલીક વાર નાટકો રચવાની અંતઃ પ્રેરણા થાય છે, અને ત્યારે તેઓ નાટ્યરચનામાં મશગુલ બની જાય છે. પછી તે એ નાટયરચના પૂરી થાય, ત્યારે જ તેમને મનનું સમાધાન સાંપડે છે અને પાછા પૂર્વ સ્થિતિમાં આવી જાય છે.”
‘ધાર્મિક-આધ્યાત્મિક વલણવાળા પુરુષોએ નાટકની રચના શા માટે કરવી જોઈએ? નાટક તે એક હલકી વસ્તુ છે.” આ પણ એક અભિપ્રાય મારા કર્ણપટ પર અથડાઈ રહ્યો છે. જે તેને ઉત્તર નહિ આપું તો ગેરસમજ થવા સંભવ છે, એટલે તેને ઉત્તર આપું છું. “ધાર્મિક-આધ્યાત્મિક વલણવાળા પુરુષો જે હેતુથી કથા-ચરિત્રોની રચના કરે છે, જે હેતુથી કાવ્યોની રચના કરે છે, તેજ હેતુથી તેઓ નાટયની-નાટકની રચના કરે છે. તાત્પર્ય કે તેની રચના કરવા પાછળ તેમનો હેતુ માનવજીવનની સુધારણાને જ હોય છે. આજ સુધીમાં ધાર્મિક-આધ્યાત્મિક વલણવાળા સંખ્યાબંધ પુરુષોએ નાટક રચેલાં છે, તે આ જ હેતુથી રચેલાં છે. તેમાં જૈનાચાર્યો અને જૈનમુનિઓને
