________________
ભારતની એક વિરલ વિભૂતિ
આ વખતે શેઠશ્રીને અન્ન પચતું ન હતું'. તેઓ મેટાભાગે ફલરસ તથા છાશ પર જ રહેતા, એટલે આપ્તજનાએ ! પ્રવાસ ખેડવાની ના પાડી, પરંતુ શ્રી ધીરજલાલભાઇએ તેમને ખાતરી આપી કે તેમની તિબયતને કશા વાંધા નહિ આવે. હું તેમની સારસંભાળ ખરાબંર કરીશ. ’ છેવટે આપ્તજના સમત થયા અને માત્ર એક નાકરને સાથે રાખી શ્રી ધીરજલાલભાઈ તથા શેઠશ્રીએ તિરુણામલાઈ તથા પાંડીચેરીના પ્રવાસ કર્યો. એ વખતે શ્રી રમણુ મહિષ વિદ્યમાન હતા અને શ્રી અરવિંદ ઘાષે દેહત્યાગ કરેલા હતા. આ બંને સ્થળે ચાલી રહેલી યાગસાધના જેયા પછી શેડશ્રીને ખાતરી થઈ કે જૈનવમે સમત્વયાગની જે પ્રરૂપણા કરી છે, તે ઘણી ઉચ્ચકેડિટની છે અને તેના વિશિષ્ટ અંગ તરીકે સામાયિક તથા પ્રતિક્રમણના પ્રચાર કરવા જેવા છે. આ પ્રવાસ પછી શેઠશ્રી જૈન ધર્મનાં યાવિષયક પુસ્તકોનું વાચન-મનન વિશેષ પ્રમાણમાં કરવા લાગ્યા.
૨૧૮
પ્રખાટીકાનુ લેખનકાર્ય એકદર ઘણુ. પરિશ્રમવાળુ હતું, કારણ કે તે માટે અનેક ગ્રંથી જોવા પડતા, અનેક ટીકાનું અવલાકન કરવું પડતું અને વિવિધ કાશાના પણ આશ્રય લેવા પડતા. વળી તે અંગે અન્ય વિદ્વાનેા સાથે ચર્ચા-વિચારણા કરવી પડતી. તેના પર ચિ’તન–મનન કરવું પડતુ અને કાઈ કાઈ વાર પડતા. પરંતુ શ્રી ધીરજલાલભાઈ એ આ બધા પરિશ્રમ
પ્રવાસે પણ ખેડવા
