________________
શ્રી ધીરજલાલ શાહ
૨૧૭
પામશે નહિ. એટલે શ્રી ધીરજલાલભાઈએ વડેદરા જઈ તેમને સંપર્ક સાધ્યો અને તેમનો સહકાર મેળવ્યો.
આટલી તૈયારી પૂર્વક પ્રધટીકાની રચના થવા લાગી. તે માટે જે જે ગ્રંથની જરૂર પડી, તે જામનગરથી વિમાન માગે તથા અમદાવાદ- સરસ્વતી પુસ્તકભંડારમાંથી આવવા લાગ્યા. જોતજોતામાં તો તે અંગે એક સરસ પુસ્તકાલય ખડું થઈ ગયું.
શ્રી ધીરજલાલભાઈ જે લખાણ તૈયાર કરતા, તે શેઠશ્રીને સેંપી જતા અને તેઓ રાત્રિના નવરાશના સમયે તેનું વાચન કરી જતા. તે અંગે જે કંઈ પ્રશ્નો પૂછવાના હોય તે તેઓ બીજા દિવસે શ્રી ધીરજલાલભાઈને પૂછી લેતા. તેના ઉત્તરો સંતોષકારક મળતા, એટલે તેમના હૈયે ધરપત હતી કે આ ગ્રંથ જરૂર ઉત્તમ કોટિને બનશે.
આ વખતે પેગ અને મંત્ર વિષે પણ વાતો થતી. તેમાં શેઠશ્રી એવું મંતવ્ય પ્રકટ કરતા હતા કે “આપણે ત્યાં યેળનું ખેડાણ જોઈએ તેવું થયેલું નથી. ” શ્રી ધીરજલાલભાઈ તેના ઉત્તરમાં જણાવતા કે “જૈનધર્મને પાયે જગ પર રચાયેલું છે. તેના તીર્થકર અને આચાર્યોએ યેગની જેવી અને જેટલી સાધના કરી છે, તે અન્ય સંપ્રદાયવાળાઓ કરી શક્યા નથી.” પછી તે અંગે સાધકબાધક ચર્ચા ઘણી થતી. એમ કરતાં એ નિર્ણય થયો કે તિરુવણામલાઈ અને પંડીચેરીમાં જે ગસાધના ચાલી રહી છે, તેનું નિરીક્ષણ કરી આવવું.
