________________
ભારતની એક વિરલ વિભૂતિ
રાજસ્થાનના કેટલાક ભાગોને પ્રવાસ કરેલે, પરંતુ તેમાં મોટા ભાગે તીર્થયાત્રાઓ જ કરેલી. ત્યાર પછી તેઓ શ્રી જયકૃષ્ણ પુરાણીના પરિચયમાં આવ્યા કે જેઓ એ વખતે અમદાવાદ–સારંગપુરમાં એક અખાડો ચલાવતા હતા. તેમની મંડળી સાથે તેમણે અમદાવાદથી પગે ચાલીને પાવાગઢ સુધીના પ્રવાસ કર્યો. એ પ્રવાસમાં તેમને ઘણો આનંદ આવ્યા અને શારીરિક-માનસિક ખડતલતા કેળવવાની તક પણ મળી. ' '
ત્યાર પછી એક જ વર્ષે કેટલાક વિદ્યાર્થી મિત્રોને સાથે લઈને અમદાવાદથી ઈડર સુધી રેલ્વેમાં અને ત્યાંથી પગપાળા કેસરિયાજી સુધી પગપાળા પ્રવાસ કર્યો. તેમાં મેટા ભાગે ડુંગરો ખુંદવાના હતા, ખીણે પસાર કરવાની હતી, જાતે રસોઈ કરવાની હતી અને પોતાને સામાન પિતાને જ ઉચકવાને હતો. આ વખતે ગાનુયેાગ શ્રી ધીરજલાલભાઈના હાથે ખસના મોટા ફેલ્લાઓ નીકળ્યા હતા, પણ તેમણે પ્રવાસ કરવાને પોતાનો વિચાર માંડી વાળ્યું ન હતું. બે હાથ ઝોળીમાં રાખીને તેઓ રેજ
પંદરથી વીશ માઈલને પ્રવાસ કરતા હતા. ખભે પોતાને - પાંચ કિલો જેટલો સામાન પણ ખરો.
તેમણે કેશરિયાજીની યાત્રા કર્યા પછી બીજા જ દિવસે ખસના બધા ફોલ્લાઓ સૂકાઈ ગયા હતા અને ત્યારપછી બે જ દિવસમાં તેમના હાથ પૂર્વવત્ કામ કરતા થઈ ગયા હતા. આને ચમત્કાર કહીએ તે ચમત્કાર અને અપૂર્વ ઘટના
