________________
૧૨૮
ભારતની એક વિરલ વિભૂતિ આ સંસાર અસારમાં, એક જ તું છે સાર; ધીરજથી સમરું સદા, વતે જયજયકાર. ૭
તેમની દુહાની રચનાઓમાં રસપ્રવાહ ઘારાબદ્ધ વહે છે અને પદલાલિત્ય એટલે ઝડઝમક આપો આપ આવી જાય છે.
એક વાર એક સભામાં તેમને દીકરાની વ્યાખ્યા પૂછવામાં આવી હતી અને શીઘ્ર કવિતા દ્વારા તેને ઉત્તર આપવાનું હતું, ત્યારે તેમના મુખમાંથી નીચેના ત્રણ દુહાઓ આવિર્ભાવ પામ્યા હતા દીકરા
દીકરા હો દીકરી, જે કાઢે જગનામ; તેમજ માતા-પિતા તણી, પૂરે આશ તમામ. ૧. બાકીના તે ઠીકરા, ઠેબે આવે રોજ રાડો લાવે ગામની, ફજેતિયાની ફેજ. ૨ ધીરજ તે સાચું કહે, ક્યાંથી આવે ગુણ! નાંખ્યું નહિ જે આપણે, થોડું એ મહીં લૂણ. ૩
આ દુહાઓ સાંભળી પ્રેક્ષકોએ તાલીને ગગડાટ. કર્યો હતે.
શ્રી ધીરજલાલભાઈનાં કાવ્યમાં ક્યારેક ક્યારેક વિનોદ અને કક્ષાટનાં દર્શન પણ થયાં છે અને તે શ્રોતાઓના ચિત્તને ચમત્કાર પમાડનારા નીવડ્યા છે.
વરઘોડાને પ્રસંગ છે, તેમાં શરણાઈ અને ઢાલ અથડાઈ પડે છે. તેમાં કોણ કોને શું કહે છે ? તે જરા. સાંભળી લઈએ.
