________________
શ્રી ધીરજલાલ શાહ
૧૦૩ “આ પુસ્તિકા લેવા કયારે આવું?” પ્રેસમાલિકે કહ્યું :
પ્રથમ તે તમારે તેનાં પ્રફે જોવાં પડશે, પછી ઓર્ડર આપવો પડશે, ત્યાર પછી પુસ્તિકા છપાશે. તે પછી તેનું ફેલ્ડીંગ થશે, તેને ટાઈટલ ચડશે, તેનું સ્ટીચીંગ અને કટીંગ થશે અને ત્યાર પછી તેની કો બંધાશે. પછી તેની ડીલીવરી તમને આપી શકાશે. આપણા કામધંધામાં અને રોજિંદા વ્યવહારમાં કેટલા બધા અંગરેજી શબ્દો ઘૂસી ગયા છે, એ વિચારે શ્રી ધીરજલાલભાઈએ ખેદ અનુભવ્યો. પછી એ દરેક શબ્દના અર્થથી માહિતગાર થઈ ઘરે પાછા ફર્યા.
ચોથા દિવસે તેઓ છાપખાનામાં પ્રફ જેવા ગયા, ત્યારે પ્રેસમાલિકે પૂઠા પર છાપવાના લખાણની માગણી કરી. શ્રી ધીરજલાલભાઈ એ તે સંબંધી ખાસ વિચાર જ કર્યો ન હતો, એટલે તેનું લખાણ કરવા બેઠા. તેમાં પ્રથમ પૂંઠાનું લખાણ તૈયાર કરીને છેલ્લા પૂંઠા પર શું લખવું? તેને વિચાર કરતાં તેમને એક યોજના ફુરી. આવી જ બીજી કેટલીક કથાઓ લખીને તેની એક શ્રેણું બનાવું તે કેમ?” તેમના અંતરે જ ઉત્તર આપ્યો : “એ ચાલે ખરી,”
તે એક શ્રેણીમાં કેટલી કથાઓ આપવી ?” બીજો પ્રશ્ન તેમના મનમાં ઉઠો. તેમાં પ્રથમ ૧૨ ને વિચાર આવ્યા, પછી ૧૦ ને વિચાર આવ્યા અને છેવટે ૨૦ પર મન સ્થિર થયું. જ્યારે કેઈપણ ઘળાતા પ્રશ્નનું તેમના મનમાં સમાધાન થાય છે, ત્યારે તેમને એક પ્રકારની અજબ પ્રસનતાનો અનુભવ થાય છે. અહીં પણ તેમ જ થયું.
