________________
શ્રી ધીરજલાલ શાહ
૧૧ શેઠ ચીમનલાલ નગીનદાસ વિદ્યાલયમાં ધાર્મિક અને અન્ય વિષયેના શિક્ષક તરીકે તેમની કારકીર્દિ પણ ઉજજવલ હતી. તેમને આત્મા સંશોધક હતો. વસ્તુના મૂલમાં જવાને તેમને ગુણ દરેક વિષયનું ઊંડું અધ્યયન કરવાને પ્રેરતો હતો. ધાર્મિક શિક્ષણ કેવું હોવું જોઈએ ? તેને અભ્યાસક્રમ કે હો જોઈએ? ધાર્મિક શિક્ષણ રસપ્રદ કેમ બની શકે ? વગેરે બાબતોના વિચારે તેમના મનમાં વારંવાર ઉઠતા હતા. તેમની એવી માન્યતા હતી કે જે વિદ્યાર્થીઓ ધર્મશ્રદ્ધાવિત હશે, તે જ તેમનું જીવન-ઘડતર ઉત્તમ પ્રકારે થઈ શકશે.
એક દિવસ તેમણે વિદ્યાર્થીઓને જૈન ધર્મના મહાપુરુષો અંગે થોડા પ્રશ્નો પૂછ્યા, પણ તેને સંતોષકારક ઉત્તર મળે નહિ. તેમને પૂછવામાં આવ્યું કે “શું તમે આમાંના કોઈની કથા-વાર્તા સાંભળી છે?” તેને ઉત્તર નકારમાં મળે, ત્યારે શ્રી ધીરજલાલભાઈને લાગ્યું કે “મારી માતા તરફથી મને જે કંઈ મળ્યું છે, તે આ વિદ્યાર્થીઓને તેમની માતાઓ તરફથી મળ્યું નથી. ખરેખર ! આપણો ઉત્તમ કથાવારસો આ રીતે લુપ્ત થતો જાય છે. તેને
જીવંત કરવો જ જોઈએ.’ - તે જ દિવસે તેમણે વિદ્યાર્થીઓ સમજી શકે એવી ભાષામાં “શ્રી શીખવદેવ” નામની એક નાનકડી કથા લખી કાઢી. બીજા દિવસે તે કથા વિદ્યાર્થીઓ સમક્ષ વાંચી તે તેમને સાંભળવામાં મજા પડી. તે પરથી તેઓ આ કથાને એક પુસ્તિકારૂપે છપાવી નાખવાના નિર્ણય પર
