________________
શ્રી ધીરજલાલ શાહ
શ્રી ધીરજલાલભાઈ વિદ્યાલયનું કામ સારી રીતે ચાલે, તે માટે તન, મન અને ધન એ ત્રણેયને ભેગ આપી. રહ્યા હતા. કલાક સુધી કામ કરવામાં તનને ભેગ હતે; વિદ્યાલય તથા છાત્રના હિત સંબંધી સતત ચિંતન કરવામાં મનને ભોગ હતો; અને બબે પાળી કામ કરવા છતાં એક જ પાળીને પગાર સ્વીકાર, તેમાં ધનને પણ ભેગ હતા.
પ્રથમ વિદ્યાલય સવારના ૭-૩૦ થી ૧૧-૩૦ સુધી કામ કરતું, તેને તેમની સેવાઓ સમર્પિત હતી. પરંતુ પછીથી વર્ગો વધતાં અને સ્થાનસંકેચ જણાતાં તેની બીજી પાળી ચાલુ કરવાનો નિર્ણય કરવામાં આવ્યો. તે માટે બપોરના ૨-૩૦ થી ૫-૩૦ ને સમય નક્કી થયે શ્રી ધીરજલાલભાઈને એમ લાગ્યું કે જે આ વખતે પણ મારી હાજરી હશે, તો કામ બરાબર ચાલશે, એટલે તેમણે બીજી પાળીને પણ પોતાની સેવા સમર્પિત કરી. પરંતુ તે માટે વધારાના પગાર કે પુરસ્કારની કોઈ અપેક્ષા રાખી નહિ. - આ બે પાળી ઉપરાંત વિદ્યાલય તથા છાત્રજીવનની કેટલીક સમસ્યાઓ પણ તેમના સમયને ઠીક ઠીક ભોગ લઈ રહી હતી, એટલે સમયની સંકીર્ણતા ઊભી થઈ અને તે એમના ગૃહજીવન ઉપર અસર કરવા લાગી.
' એક વાર માતા મણિબહેને તેમને કહ્યું કે “ભાઈ ! તારે સંસ્થાની જેટલી સેવા કરવી હોય, તેટલી કરકે પણ ઘર ઉપરેય કૈક નજર નાખતા રહે. અમે અહીં તારા
