________________
ભારતની એક વિરલ વિભૂતિ અને બેંક આગળ ભણ્યા, તે આજે બે પૈસા કમાઈને સુખી થયા છીએ. હવે અમદાવાદ દૂર ન ગણાય. વળી હું ત્યાં રહું છું, એટલે તેની સંભાળ રાખીશ.”
મણિબહેન શ્રી ધીરજલાલભાઈને અમદાવાદ મોકલવા સંમત થયા. તે અંગે વઢવાણમાં પૂછપરછ કરતાં “શેઠ ચીમનલાલ નગીનદાસ છાત્રાલયનું સરનામું મળ્યું અને ફેમ મંગાવ્યું તે ઉત્તર મળે કે “આ વખતે કઈ નવા છાત્રોને લઈ શકાય તેમ નથી, તે આવતા વર્ષે અરજી કરજે.” બીજા વર્ષે કેમ મળ્યું છે અને તે ભરી એકલતાં અમુક તારીખે હાજર થવાને પત્ર આવ્યો.
છોકરાને છાત્રાલયમાં દાખલ કરવા જતાં ત્રણ ચાર દિવસ તે સહેજે નીકળી જાય, તેટલે સમય કયાં રહેવું?
એ પ્રશ્ન હતું. છેવટે છેડે દૂરના એક સગાને ત્યાં ઊતરવાને વિચાર કરી તથા અમદાવાદ જવા-આવવાના ભાડાની સગવડ કરી મણિબહેન પોતાના પુત્ર સાથે અમદાવાદ ગયા. તે વખતે છાત્રાલય ઘીકાંટા પર આવેલી મગનભાઈની વાડીમાં ચાલતું હતું, ત્યાં નિયત સમયે હાજર થયા. ત્યાં પરીક્ષા લેતાં શ્રી ધીરજલાલભાઈની પસંદગી થઈ અને તા. ૩૦૬–૧૯૧૭ ના દિવસે તેમને છાત્રાલયમાં દાખલ કરવામાં અંવ્યા. પુત્રને પોતાની નજરથી કદી વેગળો રાખ્યો ન હતું, એટલે વિદાયની વેળા ઘણું વસમી બની. તેઓ ધ્રુસકે ને ધ્રુસકે રોઈ પડ્યા, પરંતુ ગૃહપતિજીએ તેમને આશ્વાસન આપ્યું અને પોતે શ્રી ધીરજલાલભાઈની બરાબર
