________________
ભારતની એક વિલ વિભૂતિ
શ્રી ધીરજલાલભાઈ હવે કૌમાર અવસ્થામાં પ્રવેશ ચૂકયા હતા અને તેમનું શરીર સશક્ત હતું, તેમનાં અંગેપાંગેા સપ્રમાણ ખીલવા લાગ્યાં હતાં અને તેમના મુખ પર બુદ્ધિ—પ્રતિભાનું તેજ ઝળહળતું હતું. તેમને ગમે તેવાં અઘરાં લેખાં પૂછવામાં આવે તે તેના તરત જવાબ આપી દેતા. એ રીતે અનેક અઢપટા પ્રશ્નોના ઉત્તર આપવામાં પણ ઝાઝો વખત લાગતા નહિ. કાયડા અને ઉખાણામાં તેમને ઘણા રસ પડતા, જ્યારે તેના સાચા ઉત્તર શોધી કાઢતા, ત્યારે જ તેમને જપ વળતા.
૭૦
6
તેમની આ વિદ્યારુચિ અને પ્રતિ નિહાળીને સંખ`ધીઆએ સૂચના કરી કે · આં છેકરાને આગળ ભણાવે. તેનું મગજ વિદ્યા ગ્રહણ કરી શકે એવું છે.’ પણ તેને કયાં ભણાવવા એ જ પ્રશ્ન હતા.
વઢવાણ શહેરમાં ‘ દાજીરાજ હાઇસ્કૂલ' માં અગરેજી પહેલીથી સાત ધારણ સુધીના અભ્યાસ કરવાની સગવડ હતી, પણ આટલા લાંબા વખત તેમને ત્યાં રાખી શકે એવી. મામાની સ્થિતિ ન હતી. તેઓ અપરિણીત હૈઈ પાતાની • માસીને ત્યાં જમતા હતા. વળી મણિબહેનની ઇચ્છા એવી પણ ખરી કે બને ત્યાં સુધી કેાઈ સગાંને ભારે પડે એવું કરવું નહિ. આમાં તેમની દીર્ઘદૃષ્ટિ અને સ્વમાનના પડઘા પડલેા હતા.
એવામાં શ્રી અમૃતલાલ ગેવિંદજી રાવલ નામના એક બ્રાહ્મણબ મળવા આવ્યા. તેઓ મૂલ દાણાવાડાના
