________________
જેણે છોડયું તેને કોઈ ન છેડે!
ત્યાગ અને ભોગની તેજછાયાથી બનેલા આ જગતનો વિચાર કરતા મુનિ રાજગૃહની શેરીઓમાંથી પસાર થઈ રહ્યા હતા.
એમની નજરે એક દૃશ્ય પડયું અને એ થંભી ગયા એક કૂતરું મોમાં હાડકું લઈ પૂરી ઝડપથી દોડી રહ્યું હતું. અને દશેક કૂતરાએ તેનો પીછો પકડયો હતો.
થોડે જ આઘે જતાં બધાંય કૂતરાં એના પર ત્રાટકી પડયાં. અને જોતજોતામાં તેને લોહી-લુહાણ કરી મૂકયું.
અંતે એ સ્વાન થાકયું. પોતાનો જીવ બચાવવા એણે એ હાડકાને પડતું મૂક્યું. તે જ ક્ષણે સૌએ એને છોડી દીધું. દશમાંના એકે એ હાડકું ઊચકી લીધું
હવે પેલાં નવ, આ એમના જ સાથી પર ત્રાટકયાં અને પહેલા શ્વાનની જેમ એને પણ ધૂળ ભેગું કર્યું. આ બીજા કૂતરાએ પણ પહેલાની જેમ પોતાનો જીવ બચાવવા હાડકું છોડી દીધું અને સલામત થયું. હવે હાડકું ત્રીજાએ ઝડપ્યું તો સૌએ એના પર, હુમલો કર્યો. કૂતરાઓની નજર હાડકા પર હતી. હાડકું ઝડપે તે લોહીથી ખરડાય. સંત વિચારી રહ્યાં જે ગ્રહણ કરે તે દુઃખી થાય. જે છોડે તે સુખી થાય.
