________________
આચરણ .
પ્રભાતનું દ્વાર હમણાં જ ઊઘડયું હતું. શહેરના રાજમાર્ગ પર માણસોની અવરજવર વધતી જતી હતી. એક વૃદ્ધ લાકડીને ટેકે પસાર થઇ રહ્યો હતો. ત્યાં સામેથી એક યુવાન આવતો હતો. ધૂનમાં વૃદ્ધ સાથે અથડાઇ પડયો. અથડાઇ પડનાર યુવાન સશકત અને સમર્થ હતો. આવેશમાં આવી એણે વૃદ્ધને ધકકો માર્યો: “જોતો નથી?”.
જાણે કંઇ જ બન્યું નથી એમ વૃદ્ધે હાથ જોડી કહ્યું “ક્ષમા કરો. આપને ખબર નહિ હોય કે હું અંધ છું. આપને કયાંય વાગ્યું તો નથી ને?”
આ શબ્દોએ યુવાનના હૃદય પર અદ્ભુત અસર કરી. એ વૃદ્ધને પગે પડયો “ક્ષમા તો મારે માંગવાની છે, દાદા, શાન્તિની વાતો તો મેં ઘણીય સાંભળી છે. અને દાંભિક શાન્તિ રાખનારા પણ મેં ઘણાય જોયા છે, પણ તમે તો શાન્તિને ભલાઇની કલગીથી શણગારી છે.”
એક યુવાન માટે આથી ઉત્તમ આચરણનો બીજો બોધપાઠ શું હોઇ શકે?
૨૬
