________________
જીવન અને દર્શન
[:૪૫ : દીકરે નીકળે. ભેગેએ એને નથી છેડે પણ એણે ભેગને લાત મારી. ધન્ય છે આના ડહાપણને ! સંસારમાં રહ્યો પણ એમાં ફસાણ નહિ ધન મળ્યું પણ એમાં મુંઝાણે નહિ.. સંસારને મુસાફરખાનું માની નીકળી ગયે! રઘુકુલને ત્યાગ
શ્રી રામના વનવાસની વાત તે જગપ્રસિદ્ધ છે ને? રામાયણને એ કરુણ છતાં સોહામણ પ્રસંગે વિચારવા જેવું છે. આખી અધ્યામાં આનન્દની હવા જામી છે. શ્રી રામચંદ્રજીના રાજ્યાભિષેકની તૈયારી ઘણું જ ઉત્સાહ પૂર્વક પૌરજન કરી રહ્યા છે. આ ઉત્સવ એકલા રાજાને નહિ, પણ પ્રજાને પણ ખરે. કારણ કે આવા ભલા રાજાના રાજ્યાભિષેકથી પ્રજાને શાન્તિ ને સુખ મળવાનાં છે. એટલે આજની જેમ કેવળ રાજ્યને જ બચે એ ઉલ્લેવે નહાતા થતા, પણ પ્રજાનાં તન-મન અને ધન પણ એમાં મળતાં; એટલે એ ઉત્સવને આનન્દ કેઈ ઓર જ આવર્ત ! આ સમયે શ્રીરામ શંગારગૃહમાં વસ્ત્રાલંકાર પહેરી રહ્યા છે. હાથમાં હીરાથી જડેલે મુગટ લેતાં એ વિચાર કરે છે કે –આ મુગટના ભારને વહન કરવા હું સમર્થ છું ખરે? આજ હું નાગરિક છું, આવતી કલે હું રાજા થઈશ અને આખી અધ્યાની જવાબદારીને બોજો મારા શિરે આવશે. તે આ વિશાળ જવાબદારીના ભારને. ઉપાડવા હું સમર્થ છું ખરે? રાજ્યાભિષેકના આનંદભર્યા પ્રસંગે, ગંભીર બની, શ્રીરામ વિચાર કરે છે. આવા પ્રસંગે પિતાની જવાબદારી ને લાયકાતને વિચાર કરનારા,
