________________
'
મ
પહેલે બેઠે, એ મારી ભૂલ તે ઠીક સુધારી.” એમ કહી એમણે પીરસવાનું કમંડલ હાથમાં લીધું.
ભત્રીજાની આંખમાં આંસુ ધસી આવ્યાં. કાકાના ચરણોમાં એ ઢળી પડ્યો. એમની પવિત્ર ચરણરજ લેતાં એણે કહ્યું: “કાકા ! આપે સાચી યાત્રા કરી. આપ ક્રોધને શેત્રુંજી નદીનાં નિર્મળ નીરમાં જોઈ આવ્યા. આપ ત્યાંથી ક્ષમા અને પ્રેમનું અમૃત લઈને આવ્યા. મને હતું કે કડવી તુંબડીને ગંગામાં સ્નાન કરાવવા માત્રથી એની કડવાશ ન જાય. પણ ના, મારી ભૂલ છે. પારસમણિને સ્પર્શ થાય તો લેખંડ પણું સોનું થાય છે. આપને દર્શનને સ્પર્શ બરાબર થયો છે. આપની આ પ્રેમયાત્રા ધન્ય છે. મને ક્ષમા આપે.” - જમનારાઓએ જ્યારે આ પ્રેમકથા સાંભળી ત્યારે તે એમના. ભજનની મીઠાશમાં કેઈ અપૂર્વતા આવી વસી. યુદ્ધના લેહીને પૈસે આવ્યો.
શિયાળ વિચાર કરે છેઃ “હવે મારે શું ખાવું? હાથ, કાન, આંખ, પગ બધાં જ અપવિત્ર છે. તે લાવ પિટ ખાઉં.”
ત્યાં યોગી બોલ્યાઃ ' - પેટ પણ ખાઈશ નહિ, કારણ કે પેટ તે અન્યાયથી, અત્યાચારથી મેળવેલા અનીતિના દ્રવ્યથી ભરેલું છે. આ પેટ ખાઈશ તે તારી બુદ્ધિ ભ્રષ્ટ થશે. પછી તું તારા જાતભાઈઓને મદદ નહિ કરે, જાતભાઈથી દૂર ભાગીશ; તું બીજાઓની સાથે તો લુચ્ચાઈ કરે છે, પણ પછી તે તું જાતભાઈને, તારા કુટુંબને પણ નહિ છોડે, માટે આ અન્યાયના દ્રવ્યથી ભરેલું પેટ ખાવું રહેવા દે.' સાધુઓમાં દ્વેષનું કારણ
અનીતિનું ખાય તે માણસની પ્રકૃતિમાં વિકૃતિ આવે છે. એ સગાભાઈઓ સાથે પણ કલહ કરે, વંચના કરે. આજકાલ સાધુએ.
