________________
૨૩
ક્રોધ ન કરવા. જે ક્રોધે મારા જીવનને કટુ બનાવ્યું, એ ક્રોધને અહીં આવ્યા છતાં પણ ન છેઠું તે યાત્રાને અયરો ? ક્રોધને અહી મૂકતા જાઉં અને પ્રેમની હવા અહીંથી લેતા જાઉં; એ જ યાત્રાની મીઠી સ્મૃતિ. ’
સાધુએ કહ્યું : રોઝ, જો, જો, હાં. નિયમ તેા લેા છે પણ એ તૂટે નહિ. પ્રતિજ્ઞા લેવી સહેલી છે, પણ પાળવી ઘણી કઠિન છે. પ્રતિજ્ઞા લેવામાં ધણા સિદ્ધ જેવા શૂરા બની જાય છે, પાળવામાં શિયાળ જેવા કાયર
>
'
ના, ગુરુદેવ ! ના. એવું નહિ બને. દેહના ટુકડા થશે તેાય નિયમ નહિ તૂટે. ' દૃઢતાનું તેજ આંખમાં લાવી શેઠે કહ્યું
,
શેઠ
આ મીઠી સ્મૃતિ લઈ, યાત્રા કરી પેાતાને ગામ આવ્યા. એ જમાનામાં આવી યાત્રા કરી આવનારને કુટુંબી આખા ગામને આ ખુશાલીમાં જમણુ આપતા. સૌ સ્નેહપૂર્વક સહભાજન કરતા અને યાત્રાની પવિત્ર હવા આખા ગામમાં છવાઈ જતી.
આ શેઠને એક ભત્રીજો હતા. એણે પોતાના કાકાની આ સફળ યાત્રા નિમિત્તે ગામને ભાજન આપવાના નિણૅય કર્યાં. પણ એણે જ્યારે કાકાના નિયમની વાત સાંભળી ત્યારે એને કુતૂહલ થયું. કાકા એક કલાક પણ ક્રોધ વિના રહી શકે? ક્રોધ છેડે તે પછી એ કાકા શેના ? આખું ગામ જાણે છે. ક્રોધ એટલે કાકા અને કાકા એટલે જ ક્રોધ. જો તે ખરા કે કાકા કેવી રીતે નિયમ પાળે છે? સૌની વચ્ચે કાકાનું સ્વરૂપ પ્રગટ કરાવું તે જ હું ખરા ભત્રીજો,
એણે આખા ગામમાં જમવાનાં નેતરાં ફેરવ્યાં, પણ પોતાના કાકાના ઘરને ટાળેા કરાવ્યા. સાંજે સૌ થાળીવાડકા લઈ જમવા જવા લાગ્યાં, ત્યારે શેઠ પણ જવાની તૈયારી કરવા લાગ્યા. શેઠાણી છંછેડાઈ ગયાં : - વગર નાતરે જમવા જતાં શરમાતા નથી? કાળ-ભૂખ્યાની જેમ આ ચાલ્યા. ’
