________________
દિવ્ય દૃષ્ટિ
૧૩૯
કોઈની સાથે અથડાય તે એ ઠપકાને પાત્ર નહિ, ઉલટે દયાને પાત્ર “બાપડે, દેખતે નથી” એમ કહી, એના ઉપર કરુણ આવે. પણ તમે દેખતા અથડાઓ તે ગુનેગાર ખાને? આંખેવાળે માણસ વિકારના ખાડામાં પડે, વિષ સાથે અથડાઈને આત્માના ચૂરેચૂરા કરી નાંખે તે કહેવું પડે ને કે દષ્ટિવાળે હોવા છતાં અંધ છે. આ અંધતા ક્યારે જાય? જયારે એમાં દિવ્યતાના અંજન થાય ત્યારે. આ અંજન અંજાયા પછી આપણે આ જીવનમાં જે વસ્તુ શોધવા નીકળ્યા છીએ તે વસ્તુ મળતા વાર ન લાગે.
આપણા માર્ગદર્શક પણ દિવ્ય દષ્ટિવાળા હોવા જોઈએ. તમે અર્થ અને કામમાં રચ્યાપચ્યા રહેલા ગુરુઓ પાસે માર્ગદર્શન માગે તે એ શું આપે? એ જ બાપડા માર્ગ ભૂલ્યા છે ત્યાં એ બીજાને શું ચીંધે? આંધળા નેતાને ચૂંટનાર પ્રજા ખાડામાં જ પડે ને ! ગુરુ ત્યાગી જોઈએ, અથ અને કામથી અલિપ્ત જોઈએ. નરસિંહ મહેતાએ પણ કહ્યું છેઃ “કંચન અને કામિની, ચેકી આડી શ્યામની.” એટલે ગુરુ ચૂંટવામાં પણ વિવેક જોઈએ. એ વિવેક હોય તે સદ્દગુરુને પામી શકીએ અને કુગુરુઓથી બચી શકીએ. આજે જગતમાં કુગુરુઓને રાફડો ફાટ્યો છે. એટલે ગુરુને પિછાનવા પણ વિવેક જોઈએ. મગજ એક બગીચે
રસ્તા ઉપર થઈને આપણે પસાર થતા હોઈએ તે હજાર વસ્તુઓ આપણા જેવામાં આવે. જેયેલી બધી વસ્તુઓ મગજમાં ભરી રાખીએ તે આપણું મગજ એક નકામો કચરો ભરવાની વખાર થઈ જાય. અને પરિણામે એમાં અંધકાર અને ક્ષુદ્ર જંતુઓ ભરાઈ જાય. આપણું મગજ વખાર બનાવવા જેટલું
