________________
આત્મજાગૃતિ -નરરત્ન અને દાનવીર જેવા શબ્દો વપરાયા છે, એને ત્યાં એક ભૂખે માનવી જાય તે એને એક ટંક પણ પ્રેમથી ભેજન મળે ખરું?
સભામાંથીઃ “ભેજન તે ન મળે પણ ગાળે તે મળે ને?”
તમે પણ ઠીક કહ્યું. શું મળે? ગાળે? અને એવા માટે વળી આવાં વિશેષ કેવાં દાનવીર ને નરરત્ન! અને આ વિશેષણ આપનારાઓનાં વિશેષ જોયાં કે? અધ કંકેત્રી તે એમાં જ ભરાઈ જાય છે? આ ઈલકાબે જ એટલા બધા છે કે આમાં નામ શોધવા જાઓ તે નામ પણ ન જડે, એટલે એ પણ એટલું તે જાણે કે આ પઢોઓમાં આપણું નામ અટવાઈ જશે એટલા માટે એમણે વાંચનારને સગવડ કરી આપી છે, પિતાનાં નામ બેડ ટાઈપમાં ને બીજા કલરમાં છાપ્યાં છે! એ જાણે છે કે પદવીઓમાં નામ અટવાઈ જવાની સંભાવના છે! અને કેટલીક પત્રિકાઓમાં તે વળી ફેટા મૂકાવ્યા છે. અને આ ફેટાવાળી પત્રિકાઓમાં ગાંઠિયા ને ચટણી બંધાશે ને ગટરમાં સડશે. આશાતનાની હદ થઈને! આવાઓને આજે કહેનાર કેણ? આ નિર્ણાયકનું સૈન્ય કયાં જશે એ ખબર પડતી નથી. મને તે ભય લાગે છે કે કયાંક નીચે ન ઉતરી જાય! જેમ એક નૌકામાં સે નાવિકે બેઠા હોય અને સે પિતાને ઠીક પડે તેમ હલેસાં મારે તે નૌકાની જે દશા થાય એવી દશા આજ આ સમાજની છે!
આવી ધમાલમાં દાતા શેયાય જડે? આ તો સે કીતિ માટે લટાર કરવા નીકળેલા બહાદૂરે છે! દાન લેનારા ઊંચા સાદે પેલા કાળાબજારિયાઓનાં વખાણ કરે અને પેલા સમાજને લૂંટવાની ધૂનમાં પડેલા આ મહાનુભાવેનું ગુણગાન ગાય. એટલે પરિણામે બને–ઓછું ભણેલા ગુરુઓ અને સમાજને લૂંટનારા વહેપારીએ-સમાજમાં માન ને પ્રતિષ્ઠા મેળવી જાય. ભેળા લેકો આમાં શું સમજે?
