________________
અર્પણને આનંદ
ધરતી ધગધગતી હતી, ચારે તરફ કાંટા પથરાયેલા હતા, જવાનો માર્ગ ક્યાંય ન હતો. મારે પેલે પાર જવું હતું. હું થંભી ગયે–પણ–પણ ત્યાં તે ગુલાબનું એક ફૂલ દેખાયું. એણે હાસ્ય-સૌરભની છેળો ઉછાળી, અને આવીને મારા માર્ગમાં વીખરાઈને પથરાઈ ગયું. નીચે કાંટા અને એની ઉપર ગુલાબની વિખરાયેલી કોમળ અને નાજુક પાંખડીઓ હતી. એના પર પગ મૂકી, હું ચાલ્યા ગયે.
એ પછી રાત જામી. રાત્રે હું શયામાં પડ્યો હતો ત્યારે, નાજુક પાંખડીઓને લાગેલા ઘાના જખમે મારા હૈયામાં અકથ્ય વ્યથા ઉપજાવી રહ્યા હતા, અને એમને લાગેલે તાપમારી કાયાને સળગાવી રહ્યો હતો, જ્યારે ગુલાબની પાંખડીઓ મસ્ત રીતે હસતી હતી, અને માદક શય્યામાં પિઢી ન હોય એવી શીતલતાની મજા માણી રહી હતી!
અમારે જાણે વેદનાને વિનિમય થયો હતઃ કાંટા ફૂલને વાગ્યા, લોહી મને નીકળ્યું. તડકે એના ઉપર વરસ્યા, તાપ મને લાગે ! વાહ રે, અર્પણને અગમ્ય આનંદ!
