________________
પગદંડી
વાંકીચૂંકી પગદંડી પર થઈ
એકલે ચાલ્યે જતા હાઉં છું, ત્યારે જીવનની જે અદ્ભુત કલ્પના આવે છે, તે અનિર્વચનીય છે. જીવનના નાનાવિધ પથ પર ચાલ્યા જતા પથિકામાંથી જાણે હું એકલા જ એ બધાથી વિખૂટા પડી દૂરદૂરના કાંઇ પ્રકાશના પ્રદેશમાં ચાલ્યા જતા હાઉં એવા ભાસ થાય છે.
ઉપર વિશાળ, અનન્ત, અખંડ અને શુભ્ર આકાશ અને પગ નીચે પવિત્ર, ગંભીર, નાનાવી અને વાત્સલ્યપૂર્ણ વસુંધરા–આ એ સિવાય જીવનપંથમાં કોઇ સંગી કે સાથી નથી, એ નક્કર ભાવનાના આવિષ્કાર આ અરણ્યમાં ચાલી જતી પગદંડી જ કરાવે છે. આધુનિક સાધનોથી બાંધેલી સડકા કદાચ સુંદર હશે; પણ તે ભાવનાને જન્માવવાને સમર્થ છે ખરી ? નૈર્સિગક વસ્તુઓમાંથી પ્રભવતા ભાવ, કૃત્રિમ વસ્તુઓમાંથી જન્મે ખરા ?
-
