________________
હવે તે જાગે! આંધી હેય ખરી? એટલે જ પ્રશ્ન થાય છે કે ઉપદેશને જીવન સુધારવા માટે સાંભળનારા સાચા જિજ્ઞાસુ શ્રોતા કેટલા? કેટલાક આગમે અને શાસ્ત્રોને અભ્યાસ કરે છે, પણ તે જીવન સુધારવાની બુદ્ધિથી કરે છે કે પછી એમાંથી પણ વિજ્ઞાનના મારકણા પ્રયોગ કરવા માટે કરે છે?
કહેવાય છે કે શાસ્ત્રો જર્મનીમાં ગયાં, ત્યાં વંચાણ, શોધાણ અને એમાંથી અણુવાદ અને પરમાણુવાદ સિદ્ધ કર્યો, અંતે એમાંથી નીકળે તે એટમૉમ્બ (atombomb) ને ? શાસ્ત્રને પણ કેવો ઉપગ? જે સર્જનહાર હતું તેને જ સંહારક બનાવ્યું ! કારણ કે માનવ માનવતાના સામે મોરચે જઈને ઊભે છે. સામા મોરચે ઉભેલા માનવને માનવતાના નિકટમાં લાવવાના સાધને જીવનદ્રષ્ટાએ આપણને ચીધી ગયા છે. એ સાધનને વિચાર આ પ્રસંગે કરવાને છે. કમેકમે એ સંપાન દ્વારા, એ સાધન દ્વારા માનવતાના સિંહાસન પર આરુઢ થવાનું છે.
માનવતાના સિંહાસન પર ચઢવાનાં ચાર સોપાન છે, શુરતા, પંડિતાઈ, વક્તાપણું અને દાતાપણું!
આ ચાર નામ સાંભળી તમે મલકાઈ ન જતા. મનમાં એમ ન માનતા કે બે ચારને મારી શકું છું, માટે હું ઘેર છું, ડું ભર્યો છું, એટલે પંડિત છું. બોલતાં આવડે છે, માટે વક્તા છું અને થોડું દાન દઉં છું એટલે દાતા છું. અને મહારાજે કહેલાં ચારે સપને હું ચઢી ગઇ છું, એટલે માનવતાના મતાસિંહાસનને માટે યેગ્ય છું ,
