________________
હવે તે જાગો!
-
સંસ્કાર પલાયન થયા.
આપણે હજુ આર્ય મટી અનાર્ય થયા નથી, પણ આપણે પૂરજોશથી એ તરફ ધસી રહ્યા છીએ. અને એ પૂરને અટકાવનાર હોય તે તે માત્ર સંયમ જ છે. પશ્ચિમના તજવા લાયક સંસ્કારનું આપણે અનુકરણ કર્યું. અને અંગીકૃત કરવા લાયક ગુણોનું અપમાન કર્યું. તેનું કેવું ભયંકર પરિણામ આવ્યું તે એક દાખલાથી તમને સમજાવું.
હિદને એક વિદ્યાર્થી જાપાન ભણવા ગયા. ત્યાં એક પુસ્તકની જરૂર પડી. પુસ્તક ત્યાંના એક પ્રસિદ્ધ પુસ્તકાલયમાં હતું. પણ એ ઘણું કીમતી હતું. આ વિદ્યાર્થી એ પુસ્તક પુસ્તકાલયમાંથી લઈ આવ્યો અને વાંચ્યું. તેમાં મહત્ત્વનાં ચાર ચિત્રો હતાં. એના મનમાં હતું કે તેવાં ચિત્ર બનાવી લઈશું, પણ એ બનાવવા અશક્ય લાગ્યાં. અને એનાથી એ ન બનાવી શકાય. મનમાં થયું કે ચિત્રનાં ચાર પાનાં તફડાવવા દે ને? ઈન્કમટેકસ ખાતાને છેતરવા નવા ચેપડા કરવા, ચેપડામાં ઘાલમેલ કરવી; એ બધું થાય છેને! એજ મહારથીએને આ પુત્ર હતું ને ! એટલે એને વિચાર આવ્યું?
- “ચૌદસે પાનાના ગ્રંથમાંથી ચાર પાનાં તફડાવવામાં શું વધે? કેણ જુએ છે?” એણે પાનાં ફાડી લીધાં, અને ગ્રંથ પાછે પુસ્તકાલયમાં આપી આવ્યા. પણ પાપ કદી છુપાય છે?
પાપ છુપાયે ના પે, પે તો મોટા ભાગ; " દાબી દૂબી ના રહે, રૂઈ લપેટી આગ.
રૂથી લપેટાયેલી આગને ગમે એટલી દબાવી રાખે તે પણ ભડકો થયા વિના રહે જ નહિ. પાંચ દસ મિનિટમાં જ
