________________
૨oo
હવે તે જાગે! અધમતા આપણામાં આવે. સડેલા પાન સાથે મૂકેલાં સારાં પાન પણ સડે છે, અને એ તાજા પાનને પણ ડાઘ લગાડે છે.
આપણું આત્માની પણ એજ દશા છે, વિષયવાસના, અને વૃત્તિઓના સંગથીએ પિતાનું સ્વરૂપ,પિતાની શક્તિ અને . પિતાને પ્રકાશ ભૂલી ગયો છે. સિંહ અને ઘેટાં
એક સિંહણનું બચ્યું હતું. એની મા એને જન્મ આપી તરત મરણ પામી. માવિહોણું આ સિંહબાળને એક ભરવાડ ઊંચકી લાવ્યા. અને પિતાનાં ઘેટાંની સાથે એને પણ વાડામાં પૂ. દૂધ પર એ મોટું થવા લાગ્યું, ઘેટાં-બકરાં જંગલમાં ચરવા જાય, ત્યારે આ પણ એમની સાથે જાય. એ બધાની સાથે એવું તે હળી ગયું કે પોતાને પણ, તેઓમાંનું એક માને, અને બેં બેં કરે. ભરવાડ સિસકારા કરે ત્યારે ઘેટાં સાથે તે પણ ભરવાડ પાછળ દોડે.
સિંહણનું પડખું સેવ્યું હોત, મુક્ત જંગલમાં ઉછર્યું હોત, અને સિંહણના દૂધને પામ્યું હોત તે એ ગર્જના કરી સ્વતંત્ર રીતે વનવિહાર કરી શકત, પણ આ તે ઘેટાં સાથે રમેલું. આમાં શૌર્ય કે શક્તિ કેમ પ્રગટે?
એક વાર સરિતાકિનારે આ ઘેટાં પાણી પી રહ્યાં હતાં, ત્યારે પર્વતની ગુફામાંથી કઈ સિંહ બહાર આવ્યું. અને પર્વતની ટોચ પર આવી એને ગર્જના કરી, ત્રાડ સાંભળી ઘેટાં ને ભરવાડ તે જીવ લઈનાઠાં. આ સિંહબાળ પણ દેડયું; એણે દેડતાં દેડતાં પાછું વાળીને જોયું, ત્યાં બંનેની આંખ મળી. ટોચ પર રહેલા સિંહને થયું કે આ તે મારો
