________________
દિવ્ય દૃષ્ટિ
૧૭૧
અયેાગ્યને ત્યાગ.
માળી જેમ છેડવાને રાપે છે, અને નકામા છેડવાઓને ઊખેડી નાંખીને બગીચાને નયનમનહર અને સુંદર બનાવે છે, તેમ આપણા મગજને પણ એક સુંદર બગીચા બનાવવે જોઇએ, પણ સુંદર બગીચા વાત કરેથી અની જાય ? આપણે પણ માળીની જેમ સારા વિચારાના છેડવાએ મગજના કચારામાં રાપીએ અને ખરાબને દૂર કરીએ તે એ મને. પછી એ સ્થાનમાં કેવી શાંતિ મળે? કેવા આનદ આવે? કેવી સુરભિની છેળે ઊછળે ? પછી આપણને એ સ્થળમાં અશાંતિને અનુભવ થાય ખરા ? એ સ્થળમાં તે આપણે ઠંડા, શાંત, અને પુલિકત થઈ વિહરવાના. પણ આપણે આપણા આ સુંદર બગીચાને નકામા વિચારા ભરી અરણ્યમાં ફેરવી નાખ્યા છે, જ્યાં એકલા જતાં આપણને પેાતાને પણ ક્ષેાભ થાય છે. જાણે ચારે ખાજી ભયના ભણકારા વાગતા ન હોય ! જાણે આમથી આવશે કે તેમથી આવશે! આજ માણસનું મગજ સુંદર ગીચા મટી ભયાનક અરણ્ય બન્યું છે; ત્યાં ફૂલ અને ખુલબુલ નથી, પણ કાંટા અને કાગડા છે; ત્યાં પ્રેમની ખુશ નથી, પણ પાપની ખબે છૂટે છે. માણસમાં દિવ્યતા આવે તે એની દૃષ્ટિમાં ફેર પડી. જાય છે.. એ સારું અને ખરામ પારખી શકે છે. એક દશ્ય
*
એક.ગામ બહાર સરેાવરની પાળે એક નવજુવાન સ્ત્રીનું શખ પડયું હતું. એના શરીર પર અનેક અલકારા હતા,. મુખ પર શાંતિ હતી. જાણે પ્રગાઢ ઊંઘમાં ન હેાય, એમ એ.
