________________
દિવ્ય દૃષ્ટિ
૧૬૭
તે પાત્ર પણ ફૂટે અને દૂધ પણ જાય. લાયકાતવાળા પાત્રમાં જ ચાગ્ય વસ્તુ ટકે છે.
આજ તેા જાણે બધા મહાન થઈ ગયા છે. બધા જ પોતાની જાતને પાત્ર માને છે. પચાસ હજારની મેટરમાં બેસીને આવે અને વૈરાગની, ત્યાગની,સયમની વાતા ઊંચા મ’ચ પરથી લલકારે, પાતે મેવા મીઠાઈ ઉડાવે, અને લેાકેાને શકરિયાના લાટના ઉપયાગ કરવાની, અને એક ટંક ભૂખે રહેવાની ભલામણ કરે, આવા આચારહીન,વિચારહીન,માણસાના શંભુ મેળેા ભેગા થવાના કારણે જ કેટલીક મહાન સંસ્થાઓની પણ બદનામી થઈ રહી છે. ઘેાડા સાચા માણસા જે કરી શકશે, તે ખાટા લાખેા ભેગા થઈ ને પણ નહિ કરી શકે.
કાચા ઘડામાં પાણી ભરીએ તેા ઘડા ફૂટે ને પાણી નકામુ જાય, માટે એને પાકા થવા દો. અગ્નિમાં- ભઠીમાં તપવા દો. પછી ટકારા મારીને લેા. એવા પાત્રમાં જે વસ્તુ મૂકશો તે દીપી નીકળશે.
આ પાત્રતાને પિછાનવા દિષ્ટ,જોઈ એ. આંખ જોઈ એ. તમે કહેશો કે ‘ આંખ તે છે અને તેથી જ તેા અમે જોઈ શકીએ છીએ.’ સાચી વાત છે, આપણી પાસે આંખ છે, પણ તે ચામડાની છે. સત્યને જાણવા માટે આત્માની આંખ જોઈ એ. દિવ્ય નયન જોઈ એ. મહાત્મા શ્રી આનંદઘનજી ગાય છે,
ચ નચને કરી માગ જોતા, ભૂલ્યા સકલ સંસાર; જેણે નયને કરી માગ જોઈ એ, નચન તે દૃિશ્ય વિચાર. આત્માની આંખ વિના ચામડાની આંખથી જીવનપથ શોધનાર માનવી આજ ભૂલ્યા છે. માત્ર ચમ—નયનથી જ
