________________
७८
જ્ઞાનસાર
ગયે. મહેલમાં શાંતિ ન મળી તે શાંતિ એને રણના સ્મશાનમાં મળી.
માણસમાં રહેલી ન્યૂનતાની દષ્ટિને લીધે એ આખી જિંદગી સુધી દોડાદોડ કરે છે. એ નથી દોડતે પણ એનામાં ઓછપ છે, એ દોડાવે છે. શું ન્યૂન છે એ એને ખબર નથી. પણ ન્યૂનતા સતત લાગ્યા કરે છે. પોતાના માપને પોતાને જ ખ્યાલ નથી.
તમે મુંબઈ આવ્યા ત્યારે શું વિચાર હિતે? પચાસ હજાર રૂપિયા મળી જાય, રહેવા માટે ડબલ રૂમ મળી જાય તે સરસ, શાંતિથી જીવશું. આજે પચાસ હજાર ઉપર કેટલાય મીંડાં વધી ગયા પણ શાંતિ નથી.
| માણસ માને છે કે મારા જેટલી અકકલ કે ઈનામાં નથી અને સામા માણસના જેટલા પૈસે પોતાની પાસે નથી પૈસામાં ઓછા અને અકકલમાં વધારે. નાનું બાળક શું કહે ? પપ્પા, તમે નહિ સમજે. મમ્મી તું શું કરવા માથાફોડ કરે છે? તું આ બાબત નહિ સમજે.”
“હા ભાઈ! તું જ બધું સમજે છે, અમે નહિ સમજીએ.”
આ વાત પૈસામાં હોય તે સારી છે. પણ ના, પૈસામાં ઊંધું છે. ત્યાં તે હું ગરીબ છું, આ કેટલે પૈસાદાર ! અમારી પાસે તો માંડ લાખ રૂપિચ હશે. બીજાની ગણતરીમાં પિતાને નાચીજ માની લીધો છે. પોતાની બાબતમાં ન્યૂનતાને જ જુએ, ઓછું જ દેખાય.
