________________
વિજયને કે વાણું વાહતાં પાડી ભેંસ બને છે. રાણુએ જોયું કે હવે આ ભેંસ ઉપાડવા એક પહેલવાન પણ અસમર્થ છે.
સધ્યાના રંગથી રંગીલું બનેલું યુગલ પરસ્પર વાર્તાના ઝપાટા લગાવી રહ્યું છે. રાણું નમ્ર વદને કહી રહી છે, “રાજન ! આપણું જે ઉજાણીના દિવસે ચર્ચા થઈ હતી કે “પ્રયત્ન એ માણસને પૂર્ણ બનાવે છે. તેને હું પ્રત્યક્ષ પ્રમાણુઠારા બતાવવા ઉત્સુક છું –જે આપની આજ્ઞા હોય તે.”
રાણી બીજે દિવસે, રાજાની સમક્ષ, ગામના પહેલવાન, બળવાન અને કળવાન માણસોને ભેગા કરે છે અને ભેંસને તેમની સમક્ષ રજ કરી ઉદ્દઘોષણ કરે છે, “આ ભેંસને એક જ માણસ પોતાની કાંધ પર ઉપાડી આ દાદર પર ત્રણ વાર ચડ ઉતર કરશે, તેને એક હજાર રૂપિયાનું ઇનામ આપવામાં આવશે.”
આ અખતરામાં કળવાન શું કે બળવાન શું, પહેલવાન શું કે બુદ્ધિમાન શું; બધા અફળ જાય છે, બધાના મેં પર નિરાશાની છાયા છવાઈ જાય છે. આ કુતુહલ જોઈ રાજા કહે છે. “ શું આ કાર્ય શક્ય છે ? એક ગાય ઉપાડવી પણ માનવ માટે કઠિન છે, તે પછી વજનદાર એવી આ ભેંસ તે કેમ જ ઉપાડી શકાય ?”
રાણી વદે છે “ જે આપની આજ્ઞા હેય, તે આ આપની દાસી ઉપાડવા તૈયાર છે.”
વિસ્મય અને આશંકાની દષ્ટિથી રાણીને જેત, રાજ આજ્ઞા આપે છે.
રાણી એકદમ કછોટે ભારી, ભેંસ પાસે આવે છે, એની પીઠ પર હાથ ફેરવી, જરા નમી પિતાની કાંધ પર રાબેતા મુજબ ભેંસને ઉપાડી, ધમધમ કરતી દાદરના પગથિયાં ચડવા લાગે છે. જોતજોતામાં ત્રણ વાર ચઢ ઉતર કરી, ભેંસને એના સ્થાને મૂકે છે! ,
