________________
પાપનું પ્રાયશ્ચિત એના મનમાં અનેક આનન્દની લહેરીએ લહેરાવા લાગી. એ મનમાં જ બબ “ ચાલો, ધારણ સફળ થઈ ! ”
પણ પામને ખબર નથી કે ધારેલી ધારણ તે ઘણુની ધૂળમાં મળી ગઈ! -
સુશીલાએ એક સુંદર ઢોલી ઢોળે. અને એના પર એક સુંદર અને સુંવાળો ગાલીચે બીછાવ્યો. એના પર રેશમ અને જરીના ઊંચામાં ઊંચા સેલા પાથર્યા. માર્ગમાં પણ ઊંચા ઊંચા ગાલીયા પાથર્યા અને ઓરડે એવે તો દીપમાળાથી સુશોભિત કર્યો કે-જાણે સ્વર્ગને એક ટૂકડો પૃથ્વી પર અવતર્યો; પણ આંગણામાં તે ખૂબ કીચડ ને ડામર જ પાથર્યું.
રાત્રિના આઠના ટકોરા થયા ને ઠાર ઉઘડયું. દીપમાળાના ઝગમગાટથી ઝગમગતા ઓરડાને જોઈ, વિદ્યુતના મનમાં ઊર્મિઓની બળો ઉછળવા લાગી. એને થયું કે આ ભભકે તે મારે માટે જ છે ને ?
ઘુવડ દિવસે અબ્ધ બને, કાગડે રાત્રે અન્ય બને પણ કામી તે સદા અબ્ધ હોય છે.
કામથી અન્ય બંનેલો વિઘત, ઓરડા ભણી ધો, પણ ઓરડાના દ્વાર આગળ બિછાવેલા રેશમી ગાલીચાઓ જોઈ, એ થંભી ગયે. એક ડગલું પણ આગળ ન વધી શકો. એણે પૂછયું-“આ ગાલીચા અને જરીના શેલાં શા માટે ? ” . પૃદુલ સ્વરે એણે કહ્યું-“આપ પધારવાના છે એટલા માટે.” : આશ્ચર્યચકિત વિદ્યુતે કહ્યું-“આ ગાલીચા અને જરીના સેલાં રતામાંથી કાઢી નાખે, કારણ કે તમારા આંગણામાં કાદવ ને ડામર પડ્યાં હતાં એમાં મારા પગ ખરડાઈ ગયા છે. આ ખરડાયેલા ૫મ ગાલીચા પર મૂકું તે એ બગડી ન જાય?”
' હદયના મર્મને વિંધી નાંખે એવા ભામિક શબ્દોમાં સુશીલાએ કહ્યું “વધિ નહિ, આપ એના પર ખુશીથી પગ મૂકે. ભલે એ બગડી
