________________
૧૨૮
માનતાની ભવાઈ
કૂતરાં માનવીની આ ભવાઈ જેઈ ભસતાં હતાં, એની ક્રૂર અવહેલના જોઈ ભસતાં હતાં.
ભૂખે માનવી, માનવજાતની આ અનાથ નિર્ધનતા જાઈ, હસતે હતે. એ કહેતે હવે
ઓ હીનકમ માનવ ! તારે માટે આજે સંસારમાં કયાંય સ્થાન નથી. પશુઓ માટે પાંજરાપોળ, પણ તારા માટે તે તે પણ નથી.”
ભસવામાં હસવું–ને– હસવામાં ભસવું તે આનું નામ!
