________________
સાને ભડકાથી સળગતી દુનિયા પર, વિલાસમગ્ર દુનિયા
૨ પર, પાપથી ખદબદતી દુનિયા પર, ચૈત્ર શુદ્ધ તેરસના પુનિત દિવસે એક અજોડ બાળકે–વિભૂતિએ અવતાર લીધો. - આંખમાં અમૃત, મુખકમળ પર મધુર સ્મિત, હૈયામાં કરુણા
અને આત્મામાં અખંડ વિશ્વ વાત્સલ્ય ભરીને અવતરેલી આ વિરલ વિભૂતિને જોઈ, દુનિયા દંગ બની ગઈ.
આ વિરલ-વિભૂતિના આગમનથી દુઃખિયારી દુનિયા પર સુખની ગુલાબી હવાને સંચાર થયે. વસન્તની કામણગારી કોકિલા આમ્રવૃક્ષની શાખા પર આનન્દ ને ઉલ્લાસથી મૂલા ઝૂલતી, મંજુલ દવનિથી ટહૂકા કરવા લાગી, કુંજની ઘટાઓમાંથી મનહર પક્ષીઓ મનોજ્ઞ–ગીત ગાવા લાગ્યાં. શુભ્ર વસ્ત્રધારિણી સરિતા, પૂર્ણ સ્વાસ્થથી ઝડપભેર મધુર હાસ્ય કરતી, સાગર ભણી ધસવા લાગો-વિશાળ આકાશમાં પરિભ્રમણ કરતા દિનકરને કોમળ પ્રકાશ-પેજ, ધરા પર વર્ષવા લાગે, અને અવિરત નરકની યાતના ભોગવતાં પીડિત હૈયાં, આ શાન્ત અને સુખના મુક્ત વાતાવરણમાં વિહરવા લાગ્યાં, વાતાવરણ કાંઈક અોકિક હતું !
• આ વિરલ વિભૂતિને અવતાર થતાં, સ્વયં દેવેન્દ્રો એમના દર્શનાર્થે આવ્યા, મહાન ભૂપાલો અંજલિપૂર્વક એમની સામે શિર ઝુકાવીને, નમન કરવા લાગ્યા; અનેક માનવે એમની સેવામાં હાજર થયાં, અને વિશ્વને વૈભવ એમના ચરણમાં ખડકાવા લાગે.
એ દિવસોમાં એમના હીવન રંગ જામે. સંસારનો રંગ પણ ખીલ્યો અને પ્રિયદર્શના જેવું સંસ્કારી સંતાન પણ જગ્યું, પણ આ બધું એ વિરલ વિભૂતિને મન પુણ્યરૂપી રોગને નાશ કરવા માટે ઓષધરૂપ જ હતું. આમ કરતાં ત્રીશ વર્ષના વાણા તે વિજળીના ચમકારની પિઠે વહી ગયાં. માનવીને સુખના દિવસે કેટલા સેહામણું લાગે છે !
