________________
૧૨
- એક પ્રસંગ દાંત ગણવા દે, તેના જેવું થયું. નાના માનવીને વળી મોટા માણસ સાથે વાત કરવાનો શો અધિકાર ? એમાં વળી એક સાંધારણ ખેડૂત અસાધારણ મેજરને પ્રશ્ન પૂછે એટલે તે આવી જ બન્યું ને!
ઘૂરકીને ગર્વથી ચીરૂટને ધૂમાડે કાઢતાં એણે કહ્યું “નાકની ડાંડીએ સીધો ચાલ્યા જા.”
સત્તાથી છકી ગયેલા અમલદાની મગરૂરી પર એક ગૂઢ હાસ્ય કરી સમ્રાટે કહ્યું “સાહેબ! આપને ખેટું ન લાગે તે, આપને એક વાત પૂછું ?”
ગર્વથી હણહણતા ઘોડાની ઢબે એણે ટૂંક ઉત્તર વાળ્યો પૂછ!”
જરા સભ્યતા બતાવતાં એલેકઝાન્ડરે પૂછયું–“સાહેબ! આપને હાદો કોઈ મોટો લાગે છે! આપ હમણું ક્યા હેદાને શોભાવે છે ?”
તું જ કલ્પના કર જોઈએ ?” ધૂમાડાના ગોટે એના મેઢા પર કૂતાં એણે કહ્યું.
માથું ખંજવાળતાં એલેકઝાન્ડરે કહ્યું-“આપને હદો લેફટનન્ટને હે જોઈએ ?”
મેજર –એથીય ઊંચે.
જરા આશ્ચર્ય ચક્તિ થતાં એલેકઝાન્ડરે કહ્યું તે પછી કેપ્ટન?”
મેજર – એથી ય ઊંચે.” - એલેકઝાન્ડર–“ ત્યારે તે મેજર?”
“વાહ! તેં કલ્પના તે બરાબર કરી! તું ખરેખર, હશિયાર છે. તારી બેલવાની છટા પણ સુંદર છે. વારુ, હવે મને કહે જોઈએ તું કોણ છે?” ધૂમાડાને ગેટે જોરથી કાઢતાં મેજરે પૂછયું.
