________________
થતું પોષણ પણ બંધ થાય. ૧૩૬ થી ૨૧૬ ગાથા સુધી ગુર્વાજ્ઞાની પરમ આરાધના એ સાતમા લક્ષણનું અતિશય વિસ્તારથી વર્ણન કરવામાં આવ્યું છે. તેમાં ગુરુનો ઉપકાર, ગુરુનો ત્યાગ કરવાથી થતો દોષો, ગુરુકુલમાં રહેવાથી થતા લાભો, ગુરુકુલનો ત્યાગ કરીને એકલા વિચરવાથી થતા દોષો, આચાર્યવચનના પાલનમાં તીર્થકરવચનનું પાલન થઈ જાય, ગીતાર્થ વિહાર અને ગીતાર્થ નિશ્રિત વિહાર, જાતકલ્પ-અજાતકલ્પ, સમાપ્તકલ્પઅસમાપ્તકલ્પ ભાવાચાર્યની તીર્થંકર તુલ્યતા, કેવા આચાર્યો મોક્ષમાર્ગનો નાશ કરે છે, સુગુરુમાં કયા ગુણો હોવા જોઇએ, ગુરુમાં દોષો હોય તો પણ મૂલગુણ સંપન્ન ગુરુનો ત્યાગ ન કરવો, ગુરુની અવહીલનાથી થતા અનર્થો, કુગુરુઓ પોતે ડૂબવા સાથે મુગ્ધ શિષ્યોને પણ ડૂબાડે છે, શિથિલ પણ શુદ્ધ પ્રરૂપણા કરનાર કર્મનિર્જરા કરે અને સુલભબોધિ બને, ત્રણ મોક્ષમાર્ગ, ત્રણ સંસારમાર્ગ, ગુરુની અવજ્ઞા કરનાર પાપશ્રમણ છે, ગુણાધિક પણ શિષ્ય ગુરુની અવજ્ઞા ન કરવી, ગુરુમાં સૂક્ષ્મદોષો હોય તો પણ ગુરુ ત્યાગ કરવા યોગ્ય નથી ઇત્યાદિ અનેક વિષયોનું સમ્યગૂ પ્રતિપાદન કરવા આવ્યું છે.
પૃષ્ઠ
: પ્રસ્તુત ગ્રંથમાં આવેલી કથાઓનો અકારાદિ ક્રમ • * કથા
પૃષ્ઠ | કથા અહંદત્ત ૧૩૬ મહાગિરિસૂરિ
૧૪૮ અતિમુક્ત મુનિ ૧૬૨ | મેઘમુનિ
૧૩૦ કૃત્રિમ ગાંડા બનેલા
મંગુસૂરિ
૧૧૬ રાજા-મંત્રી ૨૭૮ વજસ્વામી
૨૭૨ ગ્રામોધ્યક્ષ- રાજા ૧૮૪ | શબર
૧૧૩ ચંડરુદ્રાચાર્ય ૨૨૩ | શિવભૂતિ
૧૫૨ દહનદેવ
૧૩૫ સાવદ્યાચાર્ય પિંથકમુનિ ૨૩૨ સંગમસૂરિ
૧૭ માષતુષમુનિ
૪૪ | સુસાધુના નિંદક મુનિ ૨૫૦
૧૬
