________________
પતિલક્ષણ સમુચ્ચય પ્રકરણ
૧૪૯
ગાથા-૧૧૦
પશ્ચાત્તાપ પામેલા સુહસ્તીએ મહાગિરિ ગુરુને ચરણકમળમાં વંદન કરી મિચ્છા મિ દુક્કડ' આપ્યું. ફરી સાથે ભોજન-વંદન-વ્યવહાર રૂપ સંભોગવિધિ પૂર્વની જેમ ચાલુ કર્યો અને વિચરવા લાગ્યા. *
તે રાજા ઉત્તમ શ્રાવકધર્મનું સુંદર પાલન કરીને જિનભવનની પંક્તિથી રમણીય એવું પૃથ્વીમંડલ બનાવીને દેવલોક પામ્યો. ત્યાર પછી આર્ય મહાગિરિ પોતાની પાછલી વયમાં ગચ્છનાં કાર્યો આર્ય સુહસ્તીને વિષે સ્થાપન કરીને આ પ્રમાણે ચિંતવવા લાગ્યા- ઘણા લાંબા કાળ સુધી સાધુ-પર્યાય પાળ્યો, વાચનાઓ આપી, શિષ્યો નિષ્પાદન તૈયાર કર્યા, હવે મારા પોતાના આત્માનું શ્રેય સાધું, અનુત્તર ગુણો અને આશ્ચર્ય પમાડે તેવા વિહાર-પૂર્વક અદ્ભુત સાધન-યુક્ત વિધિથી સમાધિવાળું મૃત્યુ મેળવું. અત્યારે જિનકલ્પની સાધના કરવી મારા માટે શક્ય નથી. તો તેનો અભ્યાસ સ્વશક્તિ અનુસાર ગચ્છમાં રહીને કરવો યોગ્ય છે. જિનકલ્પનું નિષ્ફર અનુષ્ઠાન અને આકરો તપ કરવાનું શરૂ કર્યું. કોઈ વખત વિહાર કરતાં કરતાં બન્ને કુસુમપુર નગરમાં ગયા. ત્યાં સાધુઓ આવી પહોંચ્યાં અને બીજા સ્થાને ઉતર્યા. સુહસ્તસૂરિએ વસુભૂતિ નામના શેઠને પ્રતિબોધ કર્યો,
તે બોધિ પામ્યો, એટલે આચાર્ય મહારાજને વિનંતિ કરી કે, “હે ભગવંત’ મારા ઘરના લોકોને પ્રતિબોધ કરવા માટે મારા ઘરે ધર્મકથા કરો.” કોઈ વખત કથા કરતા હતા, ત્યારે મહાગિરિ ત્યાં ભિક્ષા માટે પધાર્યા એટલે આદર અને સંભ્રમથી આર્ય સુહસ્તિી એકદમ ઊભા થઈ ગયા. આથી ખુશ થયેલા શ્રેષ્ઠીએ પૂછ્યું કે, “હે ભગવંત’ આ કોણ છે કે, જેથી આપ ઊભા થઈ ગયા ?” ત્યારે તેમણે કહ્યું કે, તે અમારા ગુરુ છે અને ઘણી ઉત્કૃષ્ટ ક્રિયા કરનારા છે, જે ફેંકી દેવા લાયક, ત્યાગ કરવા લાયક અન્ન કે જળ હોય તે જ ગ્રહણ કરનારા છે. પરંતુ બીજું નહિ. ગુણના ભંડાર તે શ્રમણસિંહનો વૃત્તાન્ત અતિવિસ્તારથી કહીને સમય થયો એટલે પોતાની વસતિમાં આવી પહોંચ્યા. ત્યાર પછી બીજા દિવસે વસુભૂતિ શેઠે પોતાના સ્વજનોને સમજાવ્યા કે, ભોજન કે પાણી તમારે અનાદરવાળા બનીને એકબીજા ઇચ્છતા ન હોય તેમ વ્યવહાર કરતાં આપવું. જ્યારે ગુરુના ગુરુ કોઇ પ્રકારે ભિક્ષા માટે આવે અને ઘરમાં પધારે, ત્યારે તેઓ તે પ્રમાણે