________________
વેશને વફાદાર રહે તે જ સાચે સાધુ
[ ૧૩૩ ] નામ ગર્ભિત રીતે જણાવે છે કે સિદ્ધા ચલ; એટલે કે સીધે રસ્તે ચાલે. આડાઅવળા ગયા તે મરી જવાના. અહીં આવનારા દરેક સીધા ચાલે, વિચાર કરીને આગળ વધે. હું કેણ? મારું સ્વરૂપ શું? અત્યારે કેવી દશામાં છું? હું પૂર્ણ સ્વરૂપી છું, આનંદઘન છું. સ્વભાવદશામાં રહેનારા માટે આ પૌગલિક પદાર્થો સાથે કાંઈ લાગેવળગે નહિ. લૂગડાને ઘીમાં જાળી એને દીવાસળી ચાંપવામાં આવે તે ઘી અને લુગડું બધું બળી જવાનું અને જોત જોતામાં મળવાની. ભેગ અને શરીર બને એમ જ બળી જવાનાં. એક ચૈતન્ય જ ત્રણે કાળમાં અખંડ રહેવાનું. દરેક ભવમાં ભેગની વસ્તુઓ તે મળવાની છે, પણ ચૈતન્યસ્વરૂપી એ હું આ દેહમાં ઘડીએ ઘડીએ કેમ રમી રહ્યો છું? આ વિચાર આવ્યા પછી વિચાર આવશે કે હું કયાં જવાને છું? જેવી કરણી કરી હશે તે પ્રમાણે જવાનું છે. જીવનનું સરવૈયું કાઢે તે ખબર પડે કે તમે કેવા કેવા પાપ કર્યા છે, કેવાં કેવાં સારાં કામે કર્યા છે. જમા-ઉધારને સરવાળો કરી પછી જુઓ કે કયું પલ્લું નમતું છે ? એ પ્રમાણે ગતિને પણ વિચાર કરે. - હું કેણ? કયાંથી આવ્યો? ક્યાં જવાનો? - આ ત્રણ વિચાર સવારે ઊઠીને પાંચ મિનિટ પણ કરે. આપણે આપણે “વિચાર” કરવાને છે. ધરતીકંપ થાય અને જીવન નાશ પામે એવા જીવન માટે કાંઈ તૈયારી ન હોય તો આપણા જેવું ગમાર કેશુ? એથી રોજ “વિચાર” કરે કે હું કેણ? હું તે શરીરથી અને ઈન્દ્રિયથી પર એ આત્મા. હું કોણ એ વિચાર કરો તે તલવાર અને માન જેમ જુદાં છે તેવું ભેદજ્ઞાન શરીર અને આત્મા માટે થશે. હું આત્મા છું એવું જ્ઞાન જેને થઈ ગયું તે સમજશે કે જેમ
