________________
આજના યુગમાં માનવીનું સ્થાન
[૧૧૧] મળે ત્યારે જ્ઞાનગોષ્ટિ કરે. એકને ટેકે, બીજાને ઉપર ચઢવાની તક મળે. એકમાં રહેલી ભૂલ બીજે દૂર કરે અને પાણીના સંગે જેમ વસ્ત્ર સ્વચ્છ થાય, તેમ મિત્રના સંગે મિત્ર શુદ્ધ થાય.
મિત્ર ઐસા કીજીએ, જે ઢાલ સરીખા હોય, સુખમેં પિછે પડ રહે, ઔર દુઃખમેં આગે હાય.”
ક્ષત્રિયે ઢાલને પાછળ ખભે બાંધે છે. એ સુખના દિવસમાં પાછળ પડી રહે છે, પણ સંગ્રામમાં ઘા ઝીલવા
એ. આગળ આવે છે. તલવારના ઝાટકા એ ઝીલે છે. મિત્રો પણ એવા હોય જે સુખમાં પાછળ હાય, પણ દુઃખમાં આગળ થાય. વિપત્તિ સહીને પણ મિત્રને મદદ કરે. મિત્રને અર્ધમાગે જતાં બચાવે.
આવા મિત્ર મળવા આજે મુશ્કેલ છે. એને તે શોધવા પડે છે–જેમ ઘર શેઠે છે, ધંધે શેઠે છે, તેમ મિત્ર પણ હજારો માણસમાંથી શેધીને, ચૂંટીને મેળવવું પડે છે. | સમય થડે છે. કામ ઘણું છે. માટે સમયને સદુપ
ગ થાય એવો જ મિત્રો તમારી આસપાસ હોવા જોઈએ. ખાલી વાતે કરે, ગામની નિંદા કરે, પત્તા કૂટ્યા કરે અને જ્યાંત્યાં તમારે સમય બગાડ્યા કરે, એવા મિત્રો શા કામના?
માણસે આ જન્મ દ્વારા સાધના કરવાની છે; અભ્યાસથી ચિત્તને કેળવવાનું છે; યોગથી મન, વચન અને કાયાને સંવાદમય કરવાનાં છે; તત્વજ્ઞાનથી આ વિવની પેલી પાર શું છે તે જાણવાનું છે, એ સંકેત મેળવવાને છે. આવું બધું કરવાને બદલે, માત્ર ખાવા-પીવા–સૂવા અને ફરવાની
