________________
પ્રભુ મહાવીર
( ૮૭ ] - આ સાધના દરમ્યાન તેઓ એકવાર ઝાડ નીચે ઊભા હતા. ત્યાં એક ગોવાળ આવ્યું અને “આ મારા બળદને સાચવજો” એમ કહી તે ચાલ્યા ગયે.
ભગવાન મહાવીર તો ધ્યાનમાં હતા એટલે ગેવાળના ગયા પછી બળદ રખડવા ચાલ્યા ગયા. પેલા ગોવાળે પાછા આવીને જોયું તે બળદ નહતા. તેણે મહાવીરને તે વિશે પૂછયું, પણ તેઓ તે ધ્યાનમાં હતા, મૌનમાં હતા. એટલે ગેવાળ બળદ શોધવા ચાલ્યો. પણ બળદ કયાંય ન મળ્યા
ત્યારે એ પાછા આવ્યું અને જોયું તે બળદ મહાવીર ભિગવાન આગળ આવી ઊભા હતા.
ગેવાળને ખૂબ ગુસ્સે ચઢ્યો. એને થયું કે આ માણસે જ બળદ સંતાડ્યા હતા. એટલે તે ગાળો દેવા માંડ્યું. પણ ભગવાન તે ધ્યાનમાં હતા એટલે એની સામું પણ ન જુએ.
. આથી ગોવાળે શૂળ અને ખીલી લાવી મહાવીરના બને કાનમાં બેસી દીધાં. - ધડધડાટ લેહી વહી રહ્યું. વેદના અસહ્ય હતી, છતાં મહાવીર ધ્યાનમાં મસ્ત જ રહ્યા. વેદનાને ઊંહકાર પણ ન કર્યો, કારણ કે તે ધ્યાનની સમાધિ હતી.
બીજો પ્રસંગ એ છે કે એક વખતે ઈન્દ્ર મહાવીર પ્રભુને વિનતિ કરી : “ભગવાન, આ બાર વર્ષ આપને બહુ જ કષ્ટ પડવાનું છે એટલે આપ મને અનુજ્ઞા આપે તે આ બાર વર્ષ આપને ચેકીદાર બની રહું.”
આપણા જેવા સામાન્ય માણસે તે આ રોકીદાર મળતું હોય તે હરખાઈ જાય. જ્યારે ભગવાને કહ્યું,
