________________
ઉદારતાયુક્ત દ્રવ્યપૂજા જોઈને લાયક જીવો બોધિબીજ પ્રાપ્ત કરે અને તેના દ્વારા આગળ વધીને ભવિષ્યમાં આ છકાય જીવના રક્ષક બને. તેમ જ મને પણ પરમાત્મપૂજાના ફળરૂપે શીઘ્રતાથી ચારિત્રની પ્રાપ્તિ થાય અને હું પણ આ છકાયના જીવોનો રક્ષક બનું.”
સભા:- પુષ્પ આદિના જીવો જાત સમર્પણ કરીને ધન્ય બને છે?
સાહેબજી:-આ જીવોને સમર્પિત થવાનો કોઈ ભાવ જ નથી, પણ જિનપ્રતિમા પર ચઢતા જીવોની ભવ્ય તરીકે છાપ નક્કી થાય છે. અભવ્ય હતા તે ભવ્ય થઈ ગયા તેવું નથી, પણ જે પ્રભુની પ્રતિમા પર ચઢ્યા તે ભવ્ય જ છે, માત્ર તમે જાણતા નહોતા એવી તેમની ભવ્યતાનું પ્રમાણ તમને મળ્યું, બાકી એ જીવોને કાંઈ વિશેષ લાભ નથી થતો. કારણ કે ભગવાન પર ચઢવાથી હું ધન્ય બને એવો કોઈ શુભભાવ તેમને નથી હોતો. ઊલટાની તેમને તો અકળામણ-પીડા હોય છે. મારામાં શુભભાવ હોય તો જ મને પુણ્ય મળે. તમારામાં શુભભાવ હોય તો જ તમને પુણ્ય મળે. તેમ તે જીવોમાં શુભભાવ હોય તો જ તેમને પુણ્ય મળે.
વૈદિક ધર્મમાં લખ્યું છે કે યજ્ઞ કરતાં પશુ હોમો તો તે પશુઓનો ઉદ્ધાર થઈ જાય. તેનો શાસ્ત્રકારોએ જવાબ આપતાં લખ્યું કે તો પછી તમારો પોતાનો જ હોમ કરવો જોઈએ. આ રીતે અર્પણ થવાથી જો ધન્ય બની જવાતું હોય તો તમારે જ મસ્તકપૂજા દ્વારા અર્પણ થવું જોઈએ. •
સભા:- ભગવાનના ખોળામાં રૂપિયાની નોટ મૂકે તે શું અડાડાય? સિક્કો અડાડે તો ચાલે? • •
સાહેબજી: લોખંડ હલકું દ્રવ્ય કહેવાય. લોખંડની વસ્તુ જ દેરાસરમાં લઈ ન જવાય. અશુદ્ધ દ્રવ્ય દેરાસરમાં લઈ જવું તે આશાતના છે. ભાવશુદ્ધિ માટે આ સાધનશુદ્ધિના નિયમો મૂક્યા છે. પ્રતિમાને સ્પર્શવા અંગે તો અનેક ખોટા પ્રવાહ ચાલ્યા છે. જેમ તમે તો આખું માથું જ ભગવાનના ખોળે અડાડો છો. પણ વિધિ પ્રમાણે હાથને છોડીને બીજા અંગથી ભગવાનને અડાય જ નહીં. હાથની પણ છૂટ એટલા માટે આપી કે તેના સિવાય પૂજા કરી શકાય જ નહીં. વળી હાથ પણ ચોખ્ખા પાણીથી ધોઈને સ્વચ્છ વસ્ત્રથી લૂછવા જોઈએ. ત્યારબાદ પૂજાનાં કપડાને પણ ન અડાય. તમે તો ત્યાં જ ખમાસમણું આપો. હાથ જમીન પર અડાડી પાછા તે જ હાથે ભગવાનની પૂજા કરો. જાણે ભગવાન તો તમારા કબજામાં છે, તેથી ગમે તેમ વર્તે
લોકોત્તર દાનધર્મ “અનુકંપા”
૭ ૩