________________
દયાપાત્ર છે, તેમ આ ભૂખ્યા જીવો પણ અનાજ વગર શું કરશે ? આમ કહી તેમણે ગુરુ મહારાજને કહ્યું કે “મેં આ જીવોની દયા ચિંતવી.’’
• ત્યારે ગુરુ મહારાજે સમજાવ્યું કે “સાધુથી આવી જીવદયા વિચારાય નહીં. કારણ કે તેઓ જમીન ખેડે, પછી તેમાં બીજ વાવે, પાણી સિંચે અને અનાજ ઊગ્યા પછી પણ કેટલી હિંસા થાય ? ભલે તમારા દીકરા-દીકરીને શાતા થાય, પણ બીજા કેટલાયે જીવોની હિંસા થાય. જ્યારે આપણાં વ્રતો એવાં છે કે કોઇપણ જીવની હિંસા કરવી નહિ, કરાવવી પણ નહિ અને અનુમોદવી પણ નહિ.’ આમ સમજાવી ગુરુ મહારાજે તેમની પાસે પ્રાયશ્ચિત્ત કરાવ્યું; જ્યારે અત્યારે અમે આવી જીવદયા કરીએ તો તમે રાજી થાઓ છો.
સાધુને અનુકંપાદાન ઉત્સર્ગથી નથી, અરે ! સુપાત્રમાં પણ મહાપુરુષોએ સાધુને દ્રવ્યપૂજાદિનો ત્યાગ કરવાનું કહ્યું તો અનુકંપા તો ક્યાંથી કરાય ? તમને ઉપદેશ આપતાં પણ અમારે અલિપ્ત રહેવાનું. જીવદયાનો ઉપદેશ આપતાં પણ મારી ભાવના એવી હોય કે, મારા ઉપદેશથી જીવદયાનાં કામ વધારે થાય, તો પણ અમને દોષ લાગે.
અત્યારે જૈનો ભીંત ભૂલ્યા છે. જે વસ્તુ શ્રાવકના સામાયિકમાં ત્યાજ્ય છે, તે સાધુજીવનમાં તો અવશ્ય ત્યાજ્ય બનશે જ; કારણ કે સાધુનું સામાયિક તો કંઈ ગણું ઊંચું છે. પણ આ નાનો દોષ હોવાંથી આ દોષયુક્ત ગુરુ કે સાધુ, કુગુરુ કે કુસાધુ નથી બની જતા. તેઓ પૂજ્ય જ છે પણ તેને દોષ કે ખામી તો કહેવાય જ. તેને જોઈને તમે રાજી થાઓ તો તમે પણ દોષને પોષણ આપ્યું. સાધુથી અનુકંપાદાન ઉત્સર્ગ માર્ગે કરાય જ નહિ.
అయి booooooo do soon
લોકોત્તર દાનધર્મ “અનુકંપા”
૧૬૧
