________________
અનંત ગણું વધારે બંધાય છે. તેથી તીર્થકરોએ આવી જ ભાવના ભાવી, ને આ જ ખરી મૈત્રીભાવના છે. આ જ સવિ જીવ કરું શાસનરસીની ભાવનાથી સંચિત પુણ્ય દ્વારા શાસનની સ્થાપના કરાય છે. આ ભાવનામાં જ દયા-કરુણા-પરોપકાર-મૈત્રીદાન બધું જ આવી જાય છે. તમારી સામે કોઈ ગરીબ આવે તો દ્રવ્યદયા કરવાની છે, પણ તેની શોધમાં આખો દિવસ રખડવાનું નથી.
પ્રભુના જન્મ સમયે ઇન્દ્ર મહારાજા જન્મમહોત્સવ કરવા પ્રભુને લઈ જાય, કરોડો દેવતા અભિષેકમાં હાજર રહે, બધા તેમનાં ચરણો ચૂમે, જન્મથી જ તેમની પુણ્યાઈ- શક્તિ-સંપત્તિનો તો પાર નથી હોતો, છતાંયે ભગવાને પોતાના ગૃહસ્થજીવનમાં તે કાળના ગરીબોનાં ગરીબાઈ કે દુ:ખ-દર્દ દૂર નથી કર્યો. ભગવાન ધારે તો એક જ દેવતા પાસે સર્વ ગરીબોનાં દુ:ખ-દર્દ દૂર કરાવી શકે તેમ હતા, છતાં ભગવાને બધા દુઃખીઓનાં ભૌતિક દુઃખો દૂર નથી કર્યા.
સભા:- તો વર્ષીદાન કેમ આપ્યું?
સાહેબજી:-આનો જવાબ આગળ આવશે. કોરી દ્રવ્યદયાને આપણે સ્વીકારતા નથી, ભાવદયાના સાધન તરીકે જ દ્રવ્યદયા લેવાની છે.
સભા - આ બધું practical-વ્યવહારુ નથી.
સાહેબજી:- આ બધું ચોક્કસ practicalછે. ભગવાન કદimpractical“અવ્યવહારુ ઉપદેશે નહીં. પ્રભુશાસનના અનેક મહાશ્રાવકોએ જીવનમાં આ આચરીને બતાવેલું છે, પણ તમે કદી આ દૃષ્ટિએ વિચાર્યું નથી. એક જીવ મોક્ષમાર્ગ પર ચઢ્યો એટલે સાચો ધર્મી બન્યો. હવે તે આરાધના કરશે અને મોક્ષમાર્ગની ક્રમિક ભૂમિકાઓ પસાર કરશે. સમકિતી બનવાથી તે અનેકને ધર્મ પમાડશે. જેમ એક દીવો યથાસ્થાને ઉપયોગ કરો તો અનેક દીવા પ્રગટાવે, તેમ તે આગળ જતાં સાધુ બનીને જયાં જયાં વિચરશે ત્યાં ત્યાં પોતે પણ અહિંસા પાળશે અને તેનો લોકમાં પ્રવાહ ચલાવશે. સાથે કેટલાયે જીવોને મોક્ષમાર્ગે ચઢાવશે. સ્વયં મોક્ષે જશે ત્યારે જગતના જીવમાત્રને તેનાથી અભયદાન મળશે. સંસારમાં જ જો રહ્યો હોત તો તેના આત્માને પણ અનંતું દુઃખ મળત, અને બીજા અનંતા જીવોને પણ તેનાથી અનંતું દુઃખ મળત. એક જીવ મોક્ષે જાય એટલે ૧૪ રાજલોકમાં અહિંસાનો ડંકો વાગ્યો.
સભા:- કોઈ દીક્ષા લેતું હોય તો પ્રોત્સાહન આપીએ છીએ.
લોકોત્તર દાનધર્મ “અનુકંપા”
૧૨૧