________________
તા. ૧૯-૭-૯૪, મંગળવાર, ચોપાટી.
અનંત ઉપકારી, અનંત જ્ઞાની શ્રી તીર્થંકર પરમાત્માઓના મુખકમળમાંથી નીકળેલી સર્વજીવ કલ્યાણકારિણી વાણીથી આ ધર્મતીર્થની સ્થાપના થાય છે. તીર્થકરો અર્થરૂપે તત્ત્વનો ઉપદેશ આપે છે, અને ગણધરો તેને સૂત્રરૂપે ગૂંથે છે. જ્યાં સુધી તીર્થકરો સદેહે વિચરતા હોય છે, ત્યાં સુધી તેઓ વાણી દ્વારા શ્રેષ્ઠ ઉપકાર કરતા હોય છે, અને તે જ શબ્દદેહે સંગ્રહાયેલી વાણી પરંપરાએ આપણા સુધી તત્ત્વ પહોંચાડે છે. પૂ. યશોવિજયજી ઉપાધ્યાયજી મહારાજે “ધાત્રિશત્ કાત્રિશિકા'માં ‘દાનબત્રીસી'માં દાનધર્મનું વર્ણન કર્યું છેઃ
કલિકાળમાં ર૧૦૦૦ વર્ષો સુધી આ શાસન, સંઘ, ધર્મશાસ્ત્રો વગેરે ટકવાનાં છે. આ કાળમાં તીર્થસ્થાનો, મંદિરો, ઉપાશ્રયો આદિ સ્થાવર સંપત્તિ ગમે તેટલી હોય પણ સૂત્ર-શાસ્ત્રોનો વારસો ન હોત તો આપણે આપણા આત્માનું કલ્યાણ સાધી ન શકત. અવિચ્છિન્ન પરંપરાના બળથી આ શાસ્ત્રો આપણને મળ્યાં છે. વર્તમાનમાં પણ જો આપણે તત્ત્વ કે સાર પામવો હોય તો આલંબનરૂપે આ શાસ્ત્રો જ છે, ભલે આકારમાં નાનાં લાગે ને કિંમત પણ પૈસાથી બહુ નથી; પણ તેની અંદર રહેલાં તત્ત્વોના રહસ્યનું મૂલ્ય આંકી શકાય તેમ નથી. તેમાંથી અમૂલ્ય ખજાનો મળે છે.
તીર્થકરોની ગંભીર વાણી સાક્ષાત્ આગમોમાં ગૂંથાયેલી છે. “દ્વત્રિશદ્ધાંત્રિશિકા” નામનો આ ગ્રંથ સીધો આગમ ગ્રંથ નથી, પણ આગમનાં રહસ્યોને ખોલે તેવો સરળ અર્થબોધક આ ગ્રંથ પૂ.ઉપાધ્યાય શ્રીયશોવિજયજી મહારાજસાહેબે રચ્યો છે. ઐતિહાસિક દૃષ્ટિએ તેઓશ્રી આશરે ૩૫૦ વર્ષ પૂર્વે થયેલા છે. તેઓ જગદ્ગુરુ પૂ. આ. ભ. શ્રીમદ્ વિજય હીરસૂરીશ્વરજી મહારાજાના ગચ્છમાં થયા છે. તે વખતે જૈનસંઘની ઘણી જાહોજલાલી હતી. પૂ. શ્રી વિજય
લોકોત્તર દાનધર્મ “અનુકંપા”
