________________
“સાપ ખાયને મુખડું થોથું એહ ઉખાણો ન્યાય હો!” કુંથુંજીન. એનો અર્થ ઉપરોક્ત છે. | સર્પની બે જાત ગંધન-અગંધન...! ગંધન સાપ પ્રાયોગિક ઉપાયથી મંત્રથી તે પોતાનું ઝેર પાછું ચૂસવા પ્રયત્ન કરે. પણ મેળું ઝેર ચૂસવા તૈયાર જ ન થાય તે અગંધન કુલના...!
એક હજામ ૧૯૫૬-૧૯૫૭માં ચલાણામાં ૧૦૦૦ દરબારને ત્યાં દૂધ પહોંચાડવાનું કામ કરતો હતો. દરબારને ત્યાં મહેમાન હોવાથી વહેલો ૩-૩ વાગે ઉઠી રાત્રિના સમયે ત્યાં જઈ દૂધ માંગ્યું. તેની સ્ત્રીએ કહ્યું થોડી વાર રહો. તે હજામ જાજરૂ ગયો સર્પ ઉપર આવ્યો. કરડ્યો. બૂમ પાડી ભરવાડો આવ્યા, એમણે ભૂવો બોલાવ્યો, સવારે દરબાર આવ્યા. “મારા કારણે એ મરે નહીં. કોઈપણ ઉપાયે બચાવવો.” ભુવાઓએ તૈયારી કરી. પણ કાલોતરો સાપ હોવાથી ન ઉતર્યો. છ માઈલ દુર સાંઢડી મોકલી. પૂજારીને લાવ્યા તે કહે કાલોતરો સર્પ ન ઉતરે. વિધિ કરી ચારે દિશામાં કાંકરી નાંખી. જે દિશામાં કરડ્યો હોય ત્યાંથી તે કાંકરી લઈ ફણા ઉપર (પોતાની) લઈને આવે. સર્પ પશ્ચિમમાંથી કાંકરી લઈને આવ્યો. એની શક્તિએ હજામના શરીરમાં પ્રવેશ કર્યો. કહે કે વિના વાંકે મને કરડ્યો છે માટે હું ઝેર નહીં ચતુ. પછી પૂજારીએ કપડાના બે કકડા કર્યા અને નાગના બે ટુકડા થયા અને અગ્નિમાં પડી ગયો અને મરી ગયો.
' - રાજા કહે તારી મંત્ર શક્તિ જબરી છે. જેના કારણે આણે સર્પ જીવન ખતમ કર્યું...!
જવાહર મોહરો પત્થર ઘસીને ડંખ પર મૂક્યોને એણે ઝેર ચૂસ્યું. હજામ બચી ગયો. જવાહર મોહરો સાપના ઝેરમાંથી જ બને એ વિંધ્યાચલ પર્વત વિગેરેમાંથી મળે. ૧૯૫૬માં મુંબઈના કિસ્મત છાપામાં આવેલી આ વાત છે. મંત્રથી ખેંચાયેલ તે સાપ પોતાનું ઝેર ચુસે તે ગંધને સર્પ. મરણ સ્વીકારે પણ સાપ પોતાનું ઝેર ન ચુસે તે શ્રી દશવૈકાલિક વાચના - ૧
)
