________________
વેતસ વનસ્પતિ પાસે જાય તો નિર્વિષ થઈ જાય તેમ જીવો ગમે તેટલા કષાયના કાતિલ ઝેરવાળા હોય તો સાધુ એને શાંત કરે.
વળી, સાધુ કરેણના ફુલ જેવા - એ હંમેશા ખુલ્લું હોય તેમ સાધુ મન-વચન-કાયાથી ખુલ્લા હોય. કાંઈ છુપૂ ન હોય. વળી એ ફુલ (ખરાબ ગંધવાળું) ગંધ રહીત હોય.તેમ સાધુને વિષય-કષાયની ગંધ રહીત હોય...! તેમ આત્મગુણોની સુવાસવાળા હોય. ભ્રમર જેવા હોય. થોડી-થોડી ગોચરી લઈ એષણા જાળવે.
સાધુ ઉંદર જેવા હોય - જરાક અવાજ આવે અને દરમાં પેસી જાય. વળી રાતે જ બહાર નીકળે. આમ... એનામાં બે ઉપયોગની જાગૃતિ હોય. તેમ સાધુને જીવન નિર્દોષ કેમ જીવાય ? એની જાગૃતિ હોય. ઉંદરની જેમ અપ્રમત્ત ઉપયોગ હોય. જયણા રાખે.
સાધુ નટ જેવા હોય... નટનો વ્યવહાર જેવો હોય કે બહારથી સારું અને અંદરથી કૈંભી... તેમ નહીં પણ... તે - તે સમયે તેવા - તેવા વેશમાં જરાય તેને શરમ નહીં આમ ભાવથી તેનું ઉદાહરણ લેવું...પાટ પર આગમ વાચના કરે પણ મુકામમાં આવીને બાળ ગ્લાન આચાર્યની ભક્તિ ભાવપૂર્વક કરે... વ્યાખ્યાન વખતે વ્યાખ્યાન...! સેવા વખતે સેવા કરે...!
-
સાધુ કુકડા જેવા - એ કુકડો કદી એકલો ન ખાય. દરેક સાધુની ભક્તિ કરે. કુકડો એ આહારને પગથી વિખેરી નાખે પછી જ ખાય... તેમ સાધુ પણ ગોચરી નિરસ કરે પછી વાપરે...!
નિર્મળ...! મન સાધુ દર્પણ જેવા વચન - કાયામાં જુદુ બહાર જુદુ એમ નહીં પણ નિખાલસ - નિર્મળ વળી પ્રતિબિંબ પડે આખા દર્પણમાં તે... તે પ્રતિબિંબ પડે. તેમ સાધુ બાળ - ક્રોધી - નવદીક્ષિત વિગેરેને અનુકૂળ થઈને રહે. પણ છણક-ભણક ન કરે. એમનાં ગુણોની અનુમોદના કરે અને ઉત્સાહિત કરે. બાળની સાથે બાળની જેમ રહે. સામી વ્યક્તિનું અનુવર્તન કરે. એના આત્માના શ્રી દશવૈકાલિક વાચના - ૭
૨૪
-
-
