________________
લખ્યું છે પેલા જ્ઞાન પછી દર્શન તેનો અપલાપ કરાય જ નહીં. જાણવા માટેની ઉપયોગની પ્રવૃત્તિ કેવલીને ન હોય. જ્ઞાનોપયોગ આત્માને સહજપણે ચાલતો હોય સમયે-સમયે તે તે પદાર્થોના તે-તે થયેલા પર્યાયો પહેલાં અનાગત રૂપે પછી વર્તમાન રૂપે પછી ભૂત રૂપે જુએ.
જેમ માલગાડીનું એજીન દેખાય પછી ડબ્બા પછી છેલ્લો ડબ્બો ગાર્ડનો...! તેમ ભાવિ-વર્તમાન-ભૂતનું જ્ઞાન એ ક્રમ ચાલ્યા જ કરે. જ્ઞાનમાં કોઈ ફેર નથી તે આરીસા રૂપે છે. પદાર્થોને જાણવાની વૃત્તિ ઇચ્છા થવી એ મોહનીચનો ઉદય છે. કેવલજ્ઞાનીને મોહનીયનો સર્વથા ક્ષય હોય. જયારથી કેવળ પામે, લોકાલોકનું જ્ઞાન મેળવે તે આયુકર્મ જ્યાં સુધી ભોગવે ત્યાં સુધી ચાલ્યા જ કરે. પેલા મનવચન-કાયાના યોગનો... નિરોધ બાદરથી કરે. પછી સૂકમ રીતે પણ રોકે. કેવલજ્ઞાની હાથ ઊંચો નીચો કરે, વિહાર કરે એ બાદર કાયયોગ છે ! નાડીના ધબકારા, લોહીનું પરિણમન, ખાધેલા ખોરાકનું પચન, તેમાંથી સાત ધાતુમાં પરિણમવું એ સૂક્ષ્મ કાયયોગ છે.
બાદર કાયયોગ એ તીર્થકર માટે નિયત છે. બીજા માટે નિયત નથી. બીજા કેવલી ભગવંત તો દેશના આપેજ! એમ નિશ્ચય નથી કેટલાક મૂક કેવલી પણ હોય છે. જે દેશના ન આપે તે મુંગા- તેમને બોલતા નથી આવડતું એવું નથી...! કારણ ક્ષાયિક ભાવે કેવલજ્ઞાન લાભ થતો હોય તો બોલે નહીં તો કોઈપણ જાતનો ઉપદેશ આપ્યા વિના આયુષ્ય પુરું કરે.
બાદર વચન યોંગ - સ્યુલ વચન યોગ - વૈખરી સૂક્ષ્મ વચન યોગ - મધ્યમા, વૈખરી, પરા વચનના ૪ પ્રકાર પરા, પશ્યતિ, મધ્યમ, વૈખરી
કંઠની ઉપર આપણે જે બોલીએ તે વૈખરી...! એનાથી નીચે શ્રી દશવૈકાલિક વચના - ૫
૩ ૨)