________________
દુનિયા મને ધુત્કારે, ફીટકારે! તે માટે જ યોગ્ય છું ખરેખર...! તીર્થંકર પરમાત્માના શાસનની કેવી અવહેલના કરી છે. જઈને ગુરુમહારાજના ચરણોમાં પડ્યો અને સંવેગ ભાવમાં ચઢતો કહેવા લાગ્યો “તિતોદ્દ” “પાયો દં" પશ્ચાતાપ કરે ગુરુમહારાજ કહે કેમ? આ દુનિયામાં મારા જેવો દંભી અવિશ્વાસી, વિશ્વાસઘાતી કોઈ નથી. વીંછીના ડંખ કરતાં પણ વધુ મને આ ડખે છે મારી પાપની ચાદર કાળી જ નહીં પણ ડામરના લેપ થયેલી છે. ભારે પશ્ચાતાપ અને આજના અનુપ્રેક્ષા રવાધ્યાયથી મારું માન ઓગળી ગયું. મારી ભૂલો મને સમજાયી પાપનો અધિકારી એવો આપના ચરણોમાં આવ્યો છું, આ ઓઘો અભડાય છે. જો કરૂણાભાવ હોય તો આ ઓઘો ફરીને મને આપો.
ગુરુમહારાજ પણ તેના પાપના એકરારને જોઈ કહે છે. તારો . સંવેગભાવ કેવો તીવ્ર છે. તારી આ પાપની આલોચનાની નિખાલસતા અનુમોદનીય છે. દિવસો જતાં ગોવિંદ પૂર્વધારી બને છે. આગમો પર કેટલી નિયુક્તિઓ પણ લખી છે. ઓઘનિર્યુક્તિમાં પણ ભદ્રબાહુસ્વામીએ યાદ કર્યા છે.
કોક જ આત્માને જિનશાસન પામ્યા પછી પરિણત ન થાય એવું ન બને. ભલભલા પાપીના પાપના છક્કા ઊડી જાય છે. દુનિયામાં પાપ કરવું સહેલું છે પણ આલોચના કરવી મુશ્કેલ છે.
જ્ઞાનાવરણીયના ઉદયથી થનારી ભૂલને જો અટકાવવામાં ન આવે તો નિષ્ફર વધતી જાય છે અને પરિણામે મોહનીયને ખેંચી લાવે છે. દ્રષ્ટાંતનો મૂળ મુદો - દ્રવ્ય ધર્મ પણ ભાવધર્મને ખેંચવામાં કારણભૂત બને. ભગવાનના શાસનમાં એવી તાકાત છે કે ભલભલાના મોહનીય કર્મના છક્કા છુટી જાય.
અંગારપર્દકના શિષ્યોને ખબર નથી કે ગુરુમહારાજ અભવિ શ્રી દશવૈકાલિક વાચના - ૪
૧ )